Η ΔΑΠ ΣΤΟ «ΒΗΜΑ»
      ή μάλλον ΒΗΜΑ ΣΤΗΝ ΔΑΠ!
                                                   

  στην πρυτανεία, στον πρόεδρο, στους καθηγητές μας…
                                                                                                        (σε εμάς;;;)

γιατί η εξύφανση της μιντιακής λασπολογίας έχει και αυτή
τους ειδικούς της

Μετά το παραλήρημα της «Καθημερινής» περί «συνέλευσης Νομικού στην οποία η πλειοψηφία των φοιτητών τάχθηκε υπέρ των μέτρων (έντασης της αστυνόμευσης)» ένα νέο άρθρο ήρθε να προστεθεί στην πραγματικά λυσσαλέα προσπάθεια επιβολής του κυρίαρχου κρατικού λόγου, απομόνωσης των «αντιφρονούντων» και διαστρέβλωσης της πραγματικότητας από τα ΜΜΕ και συγκεκριμένα την εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ».

Στο άρθρο αυτό (το οποίο μπορείτε να βρείτε εδώ: http://www.tovima.gr/society/article/?aid=451283&h1=true) αποκαλύπτεται (όχι πως αποτελεί την φοβερή αποκάλυψη) ότι τελικά η πόρτα της Μασσαλίας για κανένα έργο δεν είχε κλείσει πέρα από το έργο της αστυνομίας: «Η Αστυνομία δεν μπορεί να προχωρήσει σε ελέγχους και συλλήψεις, καθώς θεωρεί προϋπόθεση το να κλείσει η πόρτα της Νομικής επί της οδού Μασσαλίας για να μην μπουν στον πανεπιστημιακό χώρο οι μικροπωλητές και οι τοξικομανείς όταν τους κυνηγήσει» και «Η πόρτα τις προηγούμενες ημέρες έκλεισε και μάλιστα διπλοαμπαρώθηκε, προκειμένου να κάνουν οι αρχές τους ελέγχους»

Σημαντικές σε αυτό το σημείο είναι οι δηλώσεις του προέδρου του τμήματός μας, κ.Φορτσάκη, ο οποίος ενώ δεσμεύτηκε στην συνέλευση τμήματος σε μια κατεύθυνση επανοικειοποίησης του χώρου του ασύλου με εκδηλώσεις και δράσεις της ακαδημαϊκής κοινότητας, δήλωσε τελικά ότι έχει καλέσει επανειλημμένα την αστυνομία στο χώρο του ασύλου και ότι πιστεύει ότι το πανεπιστήμιο πρέπει να φυλάσσεται από εξειδικευμένα για αυτήν την δουλειά άτομα (πάγια θέση του για ιδιωτική εταιρία security).
Από κοντά βέβαια και οι δηλώσεις καθηγητών μας που δεν ανέχονται το παρεμπόριο επειδή διδάσκουν πνευματική ιδιοκτησία (!!) και οι δηλώσεις Πελεγρίνη, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι έχει απευθυνθεί σε όλα τα αρμόδια όργανα για την επίλυση του ζητήματος (αρχηγό της αστυνομίας, Υπ.Προστασίας του Πολίτη, εισαγγελέα Αρείου Πάγου… τον φοιτητικό μας σύλλογο τον σκέφτηκε για ΜΙΑ στιγμή;)

Αλλά αυτό που μας κέντρισε την προσοχή, ήταν οι δηλώσεις της Αριστέας Διαμαντοπούλου, η οποία φαίνεται πως πάνω στο άγχος της να αναπαραγάγει το πολυπόθητο κλίμα φόβου, να κατηγορήσει τις αριστερές πολιτικές συλλογικότητες και να παρακαλέσει για άλλη μια φορά τα ΜΑΤ να σπάσουν τα κόκκαλα των μεταναστών μικροπωλητών ξέχασε να μας πει ότι είναι υπεύθυνη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Νομικής.

Η ΔΑΠ για άλλη μια φορά λειτουργώντας ως η «Πέμπτη φάλαγγα» μέσα σε ένα κυριολεκτικά υπό πολιορκία πανεπιστημιακό άσυλο, προσπάθησε να παρουσιάσει μια εικόνα ξεκάθαρα υπονομευτική για αυτό με μόνο στόχο την ένταση της αστυνομοκρατίας γύρω από την σχολή, την ουσιαστική κατάργηση του ασύλου(που είναι άλλωστε στην πολιτική ατζέντα της ΝΔ) ως ασύλου κοινωνικών αγώνων και την αντικατάστασή του από ένα άσυλο ιδεών που όχι μόνο τους μετανάστες αλλά κανένα πληττόμενο κομμάτι της κοινωνίας δεν θα χωράει. Αυτό που ξέχασε να πει η Αριστέα είναι το πώς πέφτουν καθημερινά θύματα τραμπουκισμού πολιτικά ενεργοί και μη φοιτητές από άτομα της ασφάλειας που τους ρωτάνε αν αναπτύσσουν πολιτική δράση, αν συμμετέχουν στην προάσπιση των μεταναστών και τους απειλούν σωματικά.

Αλλά μάλλον αυτό είναι το περίφημο άσυλο ιδεών! Ένα άσυλο που θα νομιμοποιεί την αναβίωση του σπουδαστικού της ασφάλειας της Χούντας, ένας χώρος μέσα στον οποίο θα πρέπει να δίνεις διαπιστευτήρια νομιμοφροσύνης στον κάθε ασφαλίτη, ένας χώρος μακριά από κάθε είδους διεκδίκηση και αγώνα, μακριά από τον εργαζόμενο, τον άνεργο, τον μετανάστη, την κοινωνία και την ίδια την πραγματικότητα. Γιατί μόνο έτσι θα μας κάνουν να εθελοτυφλούμε απέναντι και στην πιο φρικτή κοινωνική αδικία, απέναντι στην πιο φρικτή κοινωνική ανισότητα.

Είναι άραγε τυχαίο που βήμα στο ΒΗΜΑ απέκτησαν μόνο ο πρύτανης, ο πρόεδρος του τμήματος, οι καθηγητές μας και όταν επρόκειτο για την σειρά του απλού φοιτητή, ο πιο απλός που μπόρεσε να βρεθεί ήταν η υπεύθυνη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Νομικής;

Μέσα σε ένα πλαίσιο συνεχόμενων lock-out συνοδευόμενων με επιχειρήσεις «σκούπα», κατασκευής στρατοπέδων συγκέντρωσης, κουρέματος του χρέους και κατά συνέπεια των ομολόγων των πανεπιστημίων, κατάργησης του ασύλου με το νόμο Διαμαντοπούλου, όλο και πιο θωρακισμένης αστυνομικής παρουσίας και επιβολής γενικά της πιο βάρβαρης πολιτικής απέναντι στους εργαζομένους και την νεολαία για εμάς τίποτα δεν είναι τυχαίο!

ΟΥΤΕ ΤΟ LOCK-OUT ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΠΡΙΝ ΤΟ ΠΑΣΧΑ!!

ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ, TV, ΠΡΥΤΑΝΙΚΗ ΑΡΧΗ,ΤΜΗΜΑ, ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ, ΔΑΠ

                                                  ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ,  YΠ.ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

ΟΛΟΙ (ΜΑΣ) ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ ΜΑΖΙ!

Ρ.Α.Πα.Ν.-Σ.Α.Φ.Ν.

  ΠΑΣΧΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ Ή ΣΟΥΒΛΙΣΜΑ ΣΤΗ ΝΟΜΙΚΗ ΜΕ ΨΗΣΤΗ ΤΟ ΦΟΡΤΣΑΚΗ???

Αγαπητοί συνάδελφοι ξεχάστε αυτά που μέχρι τώρα σας έλεγαν ως το ιδανικό δίπτυχο «Πάσχα στο χωριό, Χριστούγεννα στην πόλη». Ο Φορτσάκης έρχεται να αλλάξει τα ως τώρα δεδομένα και είναι πλέον επίσημα υποστηρικτής του «Χριστούγεννα στη Νομική και Πάσχα (μαντέψτε) πάλι στη Νομική».

Ας μη γελιόμαστε η γελοία δικαιολογία της συμπλήρωσης 13 εβδομάδων παραδόσεων (εφαρμογή του ν. Διαμαντοπούλου) δεν μπορεί να σταθεί για κανένα λόγο αφού στη διάρκεια του εαρινού εξαμήνου, που μόλις ξεκίνησε, δεν έχει χαθεί ούτε μισή ώρα μαθήματος (εκτός βέβαια από εκείνες τις φορές που οι καθηγητές θυμούνται πως μάλλον έχουν αφήσει ανοιχτό κάποιο μάτι της κουζίνας και φεύγουν στη μέση του μαθήματος ακυρώνοντας το).

     σούβλισμα στο χωριό??? noooot!!!!

Όπως φαίνεται λοιπόν ο Φορτσάκης δεν ενδιαφέρεται και τόσο για τους φοιτητές που είναι από την επαρχία και θέλουν βρε αδερφέ να δουν και λίγο τις οικογένειες τους. 

Στην προσπάθεια τους να μας κάνουν τα παθητικά στρατιωτάκια που θα βαράνε προσοχή στις προσταγές τους, θα μας βρουν απέναντί τους. Οι σκέψεις για κλείσιμο της σχολής στις 11 Απριλίου θα μείνουν μόνο σκέψεις.

-ΟΛΟΙ ΑΥΡΙΟ 22/3 ΣΤΗ ΣΥΓΚΛΗΤΟ ΤΟΥ ΕΚΠΑ, 9:00π.μ ΣΤΗΝ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑ.

-ΟΛΟΙ ΑΥΡΙΟ ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΥΓΚΛΗΤΟ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΟΥ ΦΟΡΤΣΑΚΗ ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ.

Ρ.Α.Πα.Ν- Σ.Α.Φ.Ν.

ΑΣΥΛΟ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

 Ή ΑΣΥΛΟ ΙΔΕΩΝ;

δύο όροι που μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναλλακτικά ή η διαπάλη δύο αντικρουόμενων πολιτικών αντιλήψεων για το πανεπιστήμιο και την κοινωνία;

Βλέποντας κάποιος τον τίτλο αυτού του κειμένου σε μια τόσο οξυμμένη πολιτική συγκυρία θα μπορούσε κάλλιστα να σκεφτεί ότι ασχολούμαστε με ζητήματα φιλολογικού περιεχομένου, αναντίστοιχα των καιρών, ή ότι πρόκειται για μία «υψηλής πολιτικής» συζήτηση για την ανάδειξη του πιο ριζοσπαστικού πολιτικού όρου.
Δεν θεωρούμε ωστόσο ότι πρόκειται για κάτι τέτοιο καθώς οι δύο όροι τείνουν στο σήμερα να ενσαρκώνουν τελείως διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις, να εξυπηρετούν τελείως διαφορετικές πολιτικές στοχεύσεις, πράγμα που αποτυπώνεται και στην χρήση τους από τελείως διαφορετικές ιδεολογικά πολιτικές δυνάμεις.

A)Συγκεκριμένα, τι  σημαίνει  «άσυλο ιδεών»  σύμφωνα  και  με τα λεγόμενα των  υποστηρικτών του;

«Άσυλο ιδεών», όπως υποστηρίζει η καθεστωτική παράταξη της ΔΑΠ στην σχολή, σημαίνει προστασία της ακαδημαϊκής λειτουργίας του πανεπιστημίου και της ελεύθερης διακίνησης ιδεών μέσα σε αυτό. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους και πέρα από πολιτικαντισμούς, αυτό που ουσιαστικά μας λέει η ΔΑΠ είναι ότι η νεολαία και ο ελληνικός λαός που αγωνίστηκε στα χρόνια της Χούντας αγωνίστηκε για την κατοχύρωση ενός θεσμού ο οποίος προστατεύει με έναν ιδιαίτερο τρόπο το δικαίωμα να διδασκόμαστε π.χ. συνταγματικό δίκαιο και το δικαίωμα να λέει κανείς ότι θέλει μέσα στο πανεπιστήμιο. Και εδώ προκύπτουν τα εξής προβλήματα:

1)δεν ισχύει –τουλάχιστον υποθετικά– ότι ο καθένας μπορεί να εκφράζει οποιαδήποτε άποψη είτε είναι εντός είτε είναι εκτός του πανεπιστημίου; Και με αυτό δεν προσπαθούμε να ισχυριστούμε την απουσία ανάγκης για την ύπαρξη ασύλου αλλά ακριβώς ότι αυτή η αντίληψη προσπαθεί να περιορίσει το άσυλο σε κάτι που αποδεικνύεται κενός λόγος. Και τέλος πάντων αν κινδυνεύει ακόμα και ο σκληρός πυρήνας της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και αυτό ανησυχεί την ΔΑΠ δεν έχει παρά να «βάλει χέρι» σε εκφραστές –πλέον– του κομματικού της φορέα (ΝΔ) 
όπως δήλωσε ο ίδιος ο Άδωνις σε εκπομπή του:

  «τώρα με τον νέο νόμο  Διαμαντοπούλου…
              Indymedia σου ερχόμαστε!!»

 (το Indymedia   εκπέμπει μέσα από το Πολυτεχνείο)                                                                                                                                                                         

Ποιοι έρχονται που; Για ποιους; Και για ποιο λόγο;

 
2)τι νόημα έχει να υπάρχει ελεύθερη διακίνηση ιδεών όταν απαγορεύεται η εφαρμογή της ιδέας στην πράξη; Το πέρασμα από την ιδεολογία στην πρακτική; Όταν, για να μιλάμε απλά, επιτρέπεται να μιλάει κανείς για συλλογικό δρόμο αλλά απαγορεύεται να καλεί σε συνελεύσεις; Όταν επιτρέπεται να μιλάει κανείς για ριζοσπαστικές μορφές πάλης αλλά άμα κάνει κατάληψη θα έχει σε χρόνο μηδέν δύο διμοιρίες στην πόρτα της σχολής του; Οι ομοιότητες ανάμεσα στο «άσυλο ιδεών» και στο «άσυλο-φιλολογικός όμιλος» όπως περιγράφθηκε παραπάνω εξηγούν και την μανία της ΔΑΠ με αυτόν τον όρο καθώς σε αυτόν μπορεί να εκφραστεί η πραγματική της θέση, η κατάργηση, δηλαδή, του ασύλου, η αυταρχικοποίηση του πανεπιστημίου και η εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών, χωρίς, παράλληλα να χρειάζεται να έρθει σε ανοιχτή ρήξη με την ιδέα του πανεπιστημιακού ασύλου.

Πρόκειται για μία δήθεν «ουδέτερη» και απολιτίκ θέση που προάγει τον ακαδημαϊσμό, στην ουσία όμως αποτελεί μία βαθιά πολιτική θέση, μία ξεκάθαρη πολιτική στόχευση επανανοηματοδότησης του ασύλου (βλέπε «το Πολυτεχνείο δεν ήταν ταξικό, ήταν φιλελεύθερο και δημοκρατικό» σύνθημα ΔΑΠ) προερχόμενη κατευθείαν από τα επιτελεία της ΝΔ και της ΟΝΝΕΔ, η οποία ανοίγει το δρόμο για το νέο μοντέλο αυταρχικών εκπαιδευτηρίων, που ουσιαστικά αποτελεί μια παλιά συνταγή (πανεπιστήμια δεκαετίας ’50 και ’60, όπου όλες οι συλλογικές-συνδικαλιστικές διαδικασίες ήταν ποινικοποιημένες).      

Β)Από την άλλη, υπάρχει και συμφωνούμε με την αντίληψη που θεωρεί ότι το άσυλο δημιουργήθηκε μέσα από τους αγώνες του λαού και για το λαό. Ήταν, και είναι το σπίτι του και το προπύργιό του για τους κοινωνικούς αγώνες του σήμερα. Είναι ένας χώρος πολιτικοποίησης, πολιτικού λόγου και πολιτικής δράσης και οι αγώνες των νέων και του λαού έχουν κατοχυρώσει την απουσία των κατασταλτικών οργάνων του κράτους από αυτό.

Άσυλο των κοινωνικών αγώνων είναι το δικαίωμά μας να δίνουμε στο λόγο μας υλική αποτύπωση, να κάνουμε τις διεκδικήσεις μας πράξη, να αποφασίζουμε εμείς για εμάς, άσυλο είναι οι συνελεύσεις μας και οι καταλήψεις απέναντι στους αυταρχικούς νόμους για την εκπαίδευση.

Οι ρητορείες περί «ασύλου ανομίας» αποτελούν μια ξεκάθαρη προσπάθεια τόσο ποινικοποίησης των φοιτητικών αγώνων όσο και ιδεολογικής επίθεσης στο άσυλο και μάλιστα υποβοηθούνται από κινήσεις του κράτους όπως το σπρώξιμο των ναρκωτικών σε περιοχές ασύλου όπως είναι και ο πεζόδρομος της Μασσαλίας έξω από την σχολή μας.

Για όλους τους παραπάνω λόγους θεωρούμε ότι το ζήτημα της περιφρούρησης του ασύλου είναι υψίστης σημασίας και σε αυτό θα πρέπει υπερβαίνοντας τις επιμέρους πολιτικές διαφορές τους να παρουσιάζουν μια κοινή πολιτική στάση οι δυνάμεις της αριστεράς μέσα στο πανεπιστήμιο. Για αυτό πιστεύουμε ότι κινήσεις όπως η μη υπογραφή από το ΜΑΣ κειμένου Δ.Σ. για την σύσταση πρωτοβουλίας για το άσυλο είναι κινήσεις απομονωτισμού και σεχταρισμού που δεν αναγιγνώσκουν την κρισιμότητα της πολιτικής συγκυρίας.     

Σε αυτό το πλαίσιο, σας καλούμε όλους στην Γενική Συνέλευση την Πέμπτη 29/3 ώρα 13.00 στο αμφ.1, κόντρα σε όσους θέλουν να διαλύσουν κάθε ίχνος συλλογικής κουλτούρας, συλλογικής δράσης και επίλυσης των προβλημάτων, κόντρα σε όσους θέλουν ένα «άσυλο ιδεών» που θα κλείνει την φοιτητική φωνή σε γυάλα για να συνεχίσουν οι ίδιοι ανενόχλητα να αναπαράγουν την ξευτίλα των πελατειακών τους σχέσεων και τις σχέσεις τους με τα κυκλώματα των μαγαζιών διασκέδασης και τα μπραβίδια τους (έτσι και αλλιώς μόνο η ΔΑΠ δεν υπέγραψε γιατί παρευρισκόταν σύσσωμη σε εκδρομή στο Βόλο!).

ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ!

Ρ.Α.Πα.Ν.-Σ.Α.Φ.Ν.

«ΑΘΗΝΑ: ΚΑΘΑΡΗ,
ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΟΛΗ»…

ή αλλιώς, παραβιάζουμε λαϊκά κεκτημένα,
ξυλοκοπούμε μετανάστες
«στο χώρο σας»…

Το 2012 μπήκε στην Νομική με ξυλοδαρμούς και συλλήψεις 4 μεταναστών στο προαύλιο της σχολής το απόγευμα της Δευτέρας 3/1 από δυνάμεις της αστυνομίας χωρίς διακριτικά, χωρίς δηλαδή να φοράνε στολή υπηρεσίας, αλλά πολιτικά…

…και δεν ξέρουμε τι να πρωτοευχηθούμε!!

- Χρόνια πολλά στην Ελληνική Αστυνομία και στις επίλεκτες δυνάμεις της που -φορώντας πολιτικά- ειδικεύονται στην παρείσφρηση σε χώρους ασύλου και στον ξυλοδαρμό μεταναστών;

- Χρόνια πολλά στο Υπουργείο Παιδείας και την Υπουργό Άννα Διαμαντοπούλου που με τον νέο νόμο για τα πανεπιστήμια κατάργησε  τελείως το άσυλο νομικά, νομιμοποιώντας πλήρως τέτοιες επεμβάσεις της αστυνομίας σε χώρους-εφαλτήρια των κοινωνικών αγώνων της νεολαίας και των εργαζομένων;

-Χρόνια πολλά σε μια πραξικοπηματική κυβέρνηση συνεργασίας με τεχνοκράτη πρωθυπουργό (διατελέσαντα τραπεζίτη) και το ακροδεξιό ΛΑ.Ο.Σ. σε υπουργικές θέσεις, σε μια κυβέρνηση της ΕΕ, του ΔΝΤ και των μνημονίων;  Ή μήπως σε ένα κράτος που χρησιμοποιεί τους μετανάστες ως το πιο φθηνό και παραγωγικό εργατικό δυναμικό πατώντας στην εξαθλίωση τους, όταν την ίδια στιγμή τους στοχοποιεί ως μάστιγα της κοινωνίας, χτίζει φράκτες στον Εύρο και βάζει ιδιωτικούς στρατούς να φυλάνε τα σύνορα;

Την περίοδο που διανύουμε, μια περίοδο που αναμφισβήτητα χαρακτηρίζεται από έναν έντονο κοινωνικό αναβρασμό, γινόμαστε μάρτυρες γεγονότων πρωτόγνωρης θρασύτητας και βιαιότητας από την πλευρά του κράτους. Από το Δεκέμβρη του 2008 μέχρι την 48ωρη απεργία στις 28-29 Ιούνη και τις πιο πρόσφατες κινητοποιήσεις παρατηρούμε πως η στάση του κράτους γίνεται όλο και πιο αμείλικτη όσον αφορά την καταστολή πορειών, απεργιών και καταλήψεων και αυτό γιατί όποτε η συμμόρφωση της νεολαίας και των εργαζομένων σε μια νέα (πιο) σκληρή πραγματικότητα διακυβεύεται, το κράτος αναγκάζεται να δείξει το πραγματικό του πρόσωπο.

Αυτό αποτυπώνεται και στην όλο και αυξανόμενη συχνότητα με την οποία οι μετανάστες, ως το πιο εξαθλιωμένο κομμάτι των εργαζομένων, γίνονται θύματα κατασυκοφάντησης από τα ΜΜΕ και δέχονται επιθέσεις από τις αστυνομικές δυνάμεις.

Ειδικά στην σχολή μας, είδαμε τους τελευταίους μήνες πόση επίθεση δέχθηκε από τα ΜΜΕ η απεργία πείνας που πραγματοποίησαν οι 300 μετανάστες στο τότε εκτός λειτουργίας παλιό κτήριο (δήθεν προβλήματα υγιεινής και παρακώλυσης των μαθημάτων).

Είδαμε όμως, επίσης, πάρα πολλές φορές τις αστυνομικές δυνάμεις να εισβάλουν μέχρι και μέσα στο χώρο του αίθριου κυνηγώντας τους μετανάστες μικροπωλητές που βρίσκονται στην Μασσαλίας, ξυλοκοπώντας τους, κατάσχοντάς τους τα πράγματά τους και συλλαμβάνοντάς τους με την τελευταία να είναι, όπως ήδη ειπώθηκε, στις 3/1 από αστυνομικούς χωρίς στολές υπηρεσίας. Τέτοιου τύπου τρομοκρατικές επεμβάσεις σε χώρους ασύλου πραγματικά θυμίζουν άλλες, μαύρες εποχές, όταν φοιτητές συλλαμβάνονταν μέσα στις σχολές τους λόγω συνδικαλιστικής δράσης από το «σπουδαστικό» της Ασφάλειας της Χούντας.

Οι επιθέσεις που δέχονται οι μετανάστες, οι προσπάθειές της κυβέρνησης να μας τρομοκρατήσει με την καταστολή των διαδηλώσεων, των απεργιών και των καταλήψεων είναι μέρος μιας ευρύτερης πολιτικής, μιας πολιτικής που θέλει να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους και εμάς, την νεολαία, υποτάσσοντάς μας έτσι στο ζοφερό μέλλον που μας έχουν ετοιμάσει, υποθηκεύοντας τις ζωές μας.
Σε κάθε επίθεση σε μετανάστες, κάθε παραβίαση ασύλου κάθε προσπάθεια κατατρομοκράτησης και καταστολής των αγώνων μας να μας βρίσκουν απέναντι τους!   

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ-ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ!

                        Ρ.Α.Πα.Ν.-Σ.Α.Φ.Ν.