Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ: 01/04, 13:00, ΑΜΦ.1


Μετά το πρωτοφανές ξέσπασμα του Δεκέμβρη με αφορμή την κρατική δολοφονία του 15χρονου μαθητή, μετά από την εξέγερση και την εισβολή των μαζών στο προσκήνιο, μετά τη δολοφονική επίθεση εναντίον της Κ. Κούνεβα και σε μια συγκυρία, η οποία χρωματίζεται από τη διεθνή οικονομική κρίση η κυβέρνηση ετοιμάζει την επίθεσή της σε εργαζόμενους και νεολαία, γεγονός που θα πρέπει να αποτελεί casus belli και να μην μείνει αναπάντητο από τις διαδικασίες του συλλόγου μας.

Σε καιρούς κατά τους οποίους η οικονομική κρίση και οι επιπτώσεις της δημιουργεί τριγμούς στα κυβερνητικά επιτελεία, διαφαίνεται πως ακριβώς για να ξεπεράσουν την κρίση αυτή εντείνουν την επιθετική πολιτική τους, μετακυλύουν το κόστος της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων, ιδιωτικοποιούν τα κέρδη και κοινωνικοποιούν τις ζημίες. Η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, οι απολύσεις, οι ιδιωτικοποιήσεις έρχονται να συνθλίψουν τα εργασιακά δικαιώματα και συμπιέζουν το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας προς τα κάτω.

Η Γενική Απεργία στις 2/4 οφείλει να αποτελέσει την απαρχή για μια δυναμική απάντηση του κόσμου της εργασίας απέναντι στο εργασιακό παρόν και μέλλον που σχεδιάζεται, στην προσπάθεια τα βάρη της κρίσης να μεταφερθούν στις πλάτες του.

Η κυβέρνηση για να προασπίσει την αντιλαϊκή πολιτική της, την πολιτική της λιτότητας και της ανεργίας αλλά και για να θωρακιστεί απέναντι στη δυνατότητα ανάπτυξης των μαζικών κοινωνικών αγώνων που θα μπορούσαν να πάρουν τις διαστάσεις των κινητοποιήσεων του Δεκέμβρη, προτάσσει τον αυταρχισμό και την καταστολή. Με κεντρικούς άξονες την ποινικοποίηση της κουκούλας, την θέσπιση της περιύβρισης της αρχής ως αυτόφωρο ποινικό αδίκημα (όπως το μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι και άλλα συνθήματα που έχει υιοθετήσει το μαζικό λαϊκό κίνημα) και τη δημιουργία νέων πάνοπλων ομάδων ταχείας επέμβασης της ΕΛ.ΑΣ. και την μόνιμη πια χρήση καμερών σε όλους τους δημόσιους χώρους είναι φανερή η προσπάθεια όξυνσης των κατασταλτικών μέτρων, δημιουργίας κλίματος κατατρομοκράτησης και η επιβολή του τριπτύχου «ησυχία-τάξη-ασφάλεια». Τυχαία άλλωστε δεν είναι η επίθεση που δέχεται το πανεπιστημιακό άσυλο, ως κεκτημένο του φοιτητικού και λαϊκού κινήματος. Η άρση και των στοιχειωδών δημοκρατικών ελευθεριών, που μας γυρνά πίσω στις σκοτεινές εποχές της χούντας με σκοπό την περιστολή της δυνατότητας δυναμικής εμφάνισης του λαϊκού παράγοντα στο προσκήνιο και ανάπτυξης νικηφόρων κινητοποιήσεων φαίνεται να αποτελεί μονόδρομο για την κυβέρνηση ώστε στη συγκυρία αυτή να εγγράψει το φόβο στα πληττόμενα στρώματα και να επιβάλει με το βίαιο αυτό τρόπο την σκληρή πολιτική της σε εκπαίδευση και εργασία.

Και φυσικά όπου η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται πως η πειθάρχηση και η τρομοκράτηση με άμεσα κατασταλτικά μέτρα δεν θα έχει αποτέλεσμα προωθεί τις μεταρρυθμίσεις μέσω ενός πια δημοκρατικοφανούς δρόμου. Έτσι, λοιπόν, όσον αφορά την νεολαία, μια κοινωνική κατηγορία που παραδοσιακά αποτελεί ένα από τα πιο πρωτοπόρα και ριζοσπαστικά κομμάτια της κοινωνίας στις κινητοποιήσεις, ο νέος υπουργός παιδείας προωθεί τον υποτιθέμενο «διάλογο από μηδενική βάση» ακριβώς για να αποσπάσει τη συναίνεση και να αμβλύνει την πόλωση μεταξύ των κινητοποιούμενων φοιτητών και της επιθετικής κυβέρνησης, ώστε να ολοκληρώσει την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, να εφαρμόσει το Νόμο-Πλαίσιο και να αναγνωρίσει τα ΚΕΣ.

Είναι σαφές πως τα γεγονότα αυτά δεν μπορούν να μείνουν αναπάντητα από την πλευρά του φοιτητικού συλλόγου… Όσο και αν οι καθεστωτικές παρατάξεις, η ΔΑΠ, το μακρύ χέρι της κυβέρνησης μέσα στα πανεπιστήμια, και η ΠΑΣΠ προσπαθούν με διάφορα τεχνάσματα (βλ. πάρτυ, σημειώσεις, εκδρομές κ.α.) και καταστατικά χουντικής φιλοσοφίας να απαξιώσουν τις συλλογικές διαδικασίες και το πανεπιστήμιο ως χώρο πολιτικοποίησης και ιδεολογικής ζύμωσης και να θέσουν αναχώματα στη λήψη αγωνιστικών αποφάσεων από τον σύλλογο, ο κάθε φοιτητής οφείλει αδιαμεσολάβητα και συλλογικά να απαντήσει σε όσους έρχονται να πλήξουν τα συμφέροντά του…

Ενάντια, λοιπόν, στην κυβερνητική πολιτική των απολύσεων, των ιδιωτικοποιήσεων και της λιτότητας…

Ενάντια στα εμπνευσμένα από τους καιρούς της χούντας νομοσχέδια που περιστέλλουν και τις στοιχειώσεις δημοκρατικές ελευθερίες, στην τρομοκράτηση και την πειθάρχηση…

Ενάντια στον στημένο διάλογο για τους ήδη ψηφισμένους νόμους των διαγραφών, των πειθαρχικών συμβουλίων, της άρσης του λαϊκού ασύλου και της συμπίεσης των επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων μας…

Με την εμπειρία των μαζικών κινητοποιήσεων του Δεκέμβρη και με όπλο τις μαζικές Γενικές Συνελεύσεις συμμετέχουμε στη διαδήλωση στις 02/04 και απαντάμε δυναμικά σε όσους αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς, σε όσους προσπαθούν να συκοφαντήσουν και να καταστείλουν τους αγώνες μας!

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ Σ.Φ. ΝΟΜΙΚΗΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 1/4, ΣΤΙΣ 13:00, ΣΤΟ ΑΜΦ.1

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 2/4 ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

Ρ.Α.Πα.Ν.-Σ.Α.Φ.Ν.

Κυριακή 29 Μαρτίου 2009

Όλοι στη Γενική Συνέλευση Σ.Φ. Νομικής την Τετάρτη 1 Απριλίου

Την περίοδο που διανύουμε κεκτημένα δημοκρατικά δικαιώματα πλήττονται κατάφωρα και η κρατική καταστολή και τρομοκρατία ξεπερνούν κάθε προηγούμενο!
Η συνεχής κατασυκοφάντηση και προσπάθεια κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου από την κυβέρνηση σε συνδυαμό με τα νομοθετήματα χουντικής εμπνεύσεως (ποινικοποίηση κουκούλας) έχουν ώς στόχο να τρομοκρατήσουν το λαϊκό κίνημα.

Το φοιτητικό κίνημα του προηγούμενου διαστήματος και ο Δεκέμβρης απέδειξαν ότι μπορούμε να νικήσουμε. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι τα ΚΕΣ πάγωσαν και δεν έχουν αναγνωριστεί ακόμα επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτά και ο νόμος-πλαίσιο κρίνεται ανεφάρμοστος σε όσα ιδρύματα έχει γίνει προσπάθεια να εφαρμοστεί.

Με αφετηρία αυτές τις νίκες συνεχίζουμε δυναμικά τους συλλογικούς αγώνες μέχρι την οριστική ανατροπή και απόσυρση των νομοθετημάτων της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης.

Απέναντι στα φερέφωνα των κυβερνητικών επιλογών που θέλουν τους συλλόγους απονεκρωμένους ας απαντήσουμε με μαζικές διαδικασίες δίνοντας ένα ηχηρό μήνυμα σε όσους ζητούν τη συναίνεση του φοιτητικού σώματος στον στημένο «κοινωνικό διάλογο».

Ο σύλλογος φοιτητών Νομικής πρέπει να πάρει θέση στα κρίσιμα ζητήματα της περιόδου και να δώσει την απάντησή του δυναμικά με συλλογικές μαζικές διαδικασίες.

Απέναντι στον συμβιβασμό και εφησυχασμό των καθεστωτικών παρατάξεων της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ που έχουν το θράσσος να προβάλλουν ως μοναδικό επίδικο της περιόδου την δημιουργία καταστατικού στο φοιτητικό σύλλογο τον οποίο συνεχώς υπονομεύουν απέχοντας και σαμποτάροντας συστηματικά τις συλλογικές διαδικασίες του.

Η Ρ.Α.Πα.Ν.-Σ.Α.Φ.Ν. καλεί όλους τους φοιτητές Νομικής να δώσουν δυναμικό παρόν στην Γενική Συνέλευση Συλλόγου Φοιτητών Νομικής που θα διεξαχθεί την Τετάρτη 1 Απριλίου στις 13:00 στο Αμφιθέατρο 1 (1ος όροφος).

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2009

ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ VS ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΑ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ: Σημειώσατε 1-0

Η κοινωνική έκρηξη που ξέσπασε με αφορμή τη δολοφονία του δεκαπεντάχρονου μαθητή συντάραξε και το ελληνικό πανεπιστήμιο καθ’ όλη τη διάρκεια του Δεκέμβρη. Η εισβολή των μαζών στο προσκήνιο, η υιοθέτηση από αυτές δυναμικών μορφών πάλης και συγκρουσιακής λογικής με τις δυνάμεις καταστολής δεν άφησε αμέτοχη και τη σπουδάζουσα νεολαία. Το πανεπιστημιακό άσυλο ανέδειξε για ακόμη μια φορά το νόημά του σαν χώρος ανάπτυξης και υποδοχής ριζοσπαστικών κινημάτων, οι σχολές το χαρακτήρα τους σαν χώροι πολιτικοποίησης και ριζοσπαστικοποίησης των φοιτητών, ενώ παράλληλα διεξάγονταν μαζικότατες και ζωντανές γενικές συνελεύσεις που στα πλαίσια του γενικότερου αναβρασμού κατέληγαν σε μάχιμες και αγωνιστικές αποφάσεις.

Εδώ και καιρό όμως, καθόλου τυχαία, ανακινείται από τις καθεστωτικές παρατάξεις ΔΑΠ και ΠΑΣΠ μια παλιά και γνώριμη για τον φοιτητικό σύλλογο της Νομικής ιστορία: αυτή της συγκρότησης καταστατικού! Καθόλου πρωτοφανής δεν είναι για τις πολιτικές δυνάμεις εκείνες που μέσα στο σύλλογο συντάσσονται με το νόμο-πλαίσιο και τις κατευθύνσεις των εκάστοτε κυβερνητικών επιτελείων, η προσπάθεια για τη συγκρότηση ενός καταστατικού εναρμονισμένου πλήρως με τη λογική και το πνεύμα του νόμου-πλαίσιο και τη νομιμοποίηση του νόμου που ορίζει ότι οι σύλλογοι δεν είναι νόμιμοι χωρίς επικυρωμένο καταστατικό! Μιας λογικής που φαντάζει τους φοιτητικούς συλλόγους απονεκρωμένους και ανίκανους να λαμβάνουν αγωνιστικές αποφάσεις, τις γενικές συνελεύσεις σπάνιες έως ανύπαρκτες και τις συλλογικές διαδικασίες τόσο γραφειοκρατικοποιημένες ώστε οι φοιτητές να μη μπορούν αδιαμεσολάβητα και μαζικά να παλέψουν για τα κεκτημένα δικαιώματά τους που αφορούν τη καθημερινότητά τους, τους ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών και όρους εξέτασης, τα επαγγελματικά και εργασιακά τους δικαιώματα.

Και η στάση της ΔΑΠ είναι πάγια και γνώριμη για το σύλλογο. Χρόνια τώρα, «υπερηφανεύεται», προσπαθεί σα το μακρύ χέρι της κυβέρνησης μέσα στα πανεπιστήμια, να περάσει το χουντικής εμπνεύσεως καταστατικό της στο φοιτητικό σύλλογο Νομικής με τις δύο συνελεύσεις το χρόνο και με προτάσεις που απαγορεύουν τις καταλήψεις και ορίζουν μεταφυσικές απαρτίες για τις διαδικασίες των φοιτητών, ακριβώς για να πατάξουν εν τη γενέσει κάθε φωνή αντίστασης, κάθε συλλογική πρακτική που θέτει αναχώματα στις κυρίαρχες επιλογές της κυβέρνησής τους μέσα στο πανεπιστήμιο!

Αλλά η στάση της ΠΑΣΠ επιβεβαιώνει πια τη λογική που τη θέλει πάγιο υποστηρικτή των αντιδραστικών κατευθύνσεων μέσα στο πανεπιστήμιο. Είναι τρομακτικό πως, μετά το Δεκέμβρη, με αυτήν ακριβώς τη στάση της συναινεί στη διατήρηση της ομαλότητας, του τριπτύχου «ησυχία-τάξη-ασφάλεια» και στην απόκρυψη των συνταρακτικών γεγονότων του Δεκέμβρη που φανέρωσαν μια σειρά από αιτίες που δημιουργούσαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις με τις μεταρρυθμίσεις τους σε εκπαίδευση και εργασία και που προκάλεσαν το ξέσπασμα και την οργή διάφορων κοινωνικών στρωμάτων, και προτείνει εν τέλει ένα καταστατικό ίδιο με της ΔΑΠ. Γιατί μπορεί να ισχυρίζεται πως το καταστατικό της είναι πιο προοδευτικό αλλά είναι σαφές ότι η λογική του είναι η ίδια, ο αριθμός των προτεινόμενων συνελεύσεων το ίδιο μικρός και η κατεύθυνσή του το ίδιο αντιδραστική.

Προκλητική ωστόσο, μπορεί να χαρακτηριστεί και η στάση του Δικτύου και της ΠΚΣ στο σχετικό διοικητικό συμβούλιο που πραγματοποιήθηκε. Είναι απαράδεκτο μετά το Δεκέμβρη, κατά τον οποίο οι μαζικές συλλογικές διαδικασίες πρωταγωνίστησαν με τις μαζικές τους αποφάσεις στις κινητοποιήσεις, αντιπαρατέθηκαν με την αυταρχική κυβέρνηση των δολοφόνων και πάλεψαν ενάντια σε αυτούς που έρχονται να πλήξουν τα συμφέροντά τους, να υιοθετούν την αντιδραστική προπαγάνδα, να μιλούν για τον αποσυγκροτημένο σύλλογο των φοιτητών και εν τέλει να ρίχνουν νερό στο μύλο του αντιπάλου με το να απαξιώνουν τις γενικές συνελεύσεις (χαρακτηριστικό είναι ότι η ΠΚΣ πολύ συχνά αποχωρεί από τις Γενικές Συνελεύσεις), να απομαζικοποιούν τις συλλογικές διαδικασίες και να συκοφαντούν το φοιτητικό κίνημα!

Εμείς θεωρούμε ότι είναι ξεκάθαρη η προσπάθεια των καθεστωτικών παρατάξεων να επιβάλλουν βάσει των συσχετισμών μια κατεύθυνση στο σύλλογο που θα επιχειρεί να υπερκεράσει τους ίδιους τους κοινωνικούς συσχετισμούς (που στο πεδίο των μαζών διαμορφώνουν το κίνημα όταν π.χ. το Δεκέμβρη η κυβερνητική παράταξη ήταν πολιτικά εξόριστη από τους συλλόγους) και που αφήνουν νίκες για το σύλλογο και το φοιτητικό σώμα.

Είναι επίσης σαφές πως όταν κατεύθυνση της κυβέρνησης αποτελεί η προσπάθεια άρσης της δυνατότητας για τη διεξαγωγή γενικών συνελεύσεων και την ανάπτυξη νικηφόρων κινημάτων και άρσης των πολιτικοσυνδικαλιστικών ελευθεριών τους, όταν τα ΜΜΕ και σύσσωμο το πολιτικό σύστημα κατασυκοφαντούν το φοιτητικό κίνημα, τις μαζικές διαδικασίες και τις πρακτικές του, με το να ενισχύουν οι πολιτικές δυνάμεις μέσα στη σχολή την ίδια λογική ναρκοθετούν τη δυνατότητα διεξαγωγής συχνών και μαζικών συνελεύσεων, την άμεση δράση των ίδιων των φοιτητών για τη διεκδίκηση των συμφερόντων τους, ενώ αντίθετα συμβάλλουν στην αποπολιτικοποίηση των φοιτητών και την ανάθεση της λύσης των προβλημάτων τους σε παρατάξεις και φοιτητοπατέρες.

Το ίδιο το φοιτητικό κίνημα θα υπερασπιστεί τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες με τις οποίες συγκροτείται, αναπτύσσεται και πετυχαίνει νίκες. Οι ίδιοι οι φοιτητές με τις συλλογικές τους διαδικασίες θα απαντήσουν ηχηρά μέσω των γενικών συνελεύσεών τους σε όποιον επιχειρεί να άρει τα κεκτημένα τους και να καταστείλει την δυνατότητά τους να διεκδικούν τα δικαιώματά τους!!!

Ρ.Α.Πα.Ν.-Σ.Α.Φ.Ν.

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2009

«η Ελλάς είναι ένας ασθενής, ο οποίος πρέπει να τεθεί επί της χειρουργικής κλίνης…» Γ. Παπαδόπουλος


Αυτές τις ιδέες φαίνεται ότι ενστερνίζεται και ο νέος Υπουργός Δικαιοσύνης Δένδιας και ανακοίνωσε τις νέες καινοτομίες του κατασταλτικού κρατικού μηχανισμού:

· Ποινικοποίηση της κουκούλας

· Περιύβριση αρχής-αυτόφωρο έγκλημα

· Νέα πάνοπλη αστυνομική ομάδα «γρήγορης επέμβασης»

Είναι σαφές ότι η περίοδος στιγματίζεται από την τεράστια κοινωνική έκρηξη του Δεκέμβρη που η νεολαία, νέοι εργαζόμενοι με ελαστική επισφαλή εργασία, μετανάστες εξέφρασαν στους δρόμους την τεράστια λαϊκή οργή που παρήχθη χρόνια τώρα από τις ακολουθούμενες πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων. Μια έκρηξη που προκάλεσε φθορά στην κυβέρνηση, στο πολιτικό σύστημα συνολικά και ασκεί ακόμη πιέσεις.

Εν όψει και της τεράστιας οικονομικής κρίσης που οι κυβερνήσεις επιχειρούν να την υπερβούν μεταφέροντας τα βάρη της στις πλάτες των εργαζομένων με μαζικές απολύσεις, ιδιωτικοποιήσεις, διεύρυνση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, παράγεται διευρυμένη κοινωνική δυσαρέσκεια που μπορεί να μεταφραστεί σε μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων και της νεολαίας και άρα κατοχύρωση διεκδικήσεων.

Σ’ αυτό το φόντο καθόλου τυχαία δεν είναι η αναβάθμιση της κρατικής καταστολής, αντίθετα συνιστά μια σαφή προσπάθεια καταστολής των κινητοποιούμενων στρωμάτων αλλά και να εγγραφεί ο φόβος στα πληττόμενα στρώματα, ώστε να αποτραπεί η όξυνση των λαϊκών και νεολαιίστικων αγώνων.

Στα γεγονότα του δικού μας Δεκέμβρη αντιμετωπίσαμε την πλήρη έκφραση της κρατικής καταστολής σε φυσικό επίπεδο: μαζικές συλλήψεις εκατοντάδων διαδηλωτών, ασύστολη ρίψη χημικών και δακρυγόνων, δίκες μαθητών με τον τρομονόμο στη Λάρισα, αστυνομοκρατία του κέντρου της Αθήνας, διαρκείς έλεγχοι και προσαγωγές που ακόμη συνεχίζονται…

Μετά από τέτοιου μεγέθους κοινωνικά γεγονότα είναι ξεκάθαρη η ενεργοποίηση παρακρατικών μηχανισμών με ακροδεξιά και φασιστικά στοιχεία να επιφέρουν χτυπήματα με ειδικό πολιτικό συμβολισμό και στόχο. Η χειροβομβίδα στο στέκι μεταναστών, η δολοφονική επίθεση με βιτριόλι από την εργοδοσία στη συνδικαλίστρια και μετανάστρια καθαρίστρια Κ.Κούνεβα, οι διαρκείς επιθέσεις της Χρυσής Αυγής σε αγωνιστές και μετανάστες, η μείωση της ποινής του Χρυσαυγίτη δολοφόνου Περίανδρου προσπαθούν όλα να τρομοκρατήσουν το λαϊκό κίνημα και να νομιμοποιήσουν όχι απλά συντηρητικά, αλλά ακραία φασιστικά ιδεολογήματα στην ελληνική κοινωνία (τυχαία άλλωστε δεν είναι, ως μια δευτερεύουσα όψη, η προσπάθεια νομιμοποίησης και πολιτικής ύπαρξης της Φ.Ο.Σ. στις σχολές, της νεολαίας του ΛΑΟΣ, που συσπειρώνει φασιστικά στοιχεία και μέλη της Χρυσής Αυγής).

Στη βάση αυτή για την κυβέρνηση, αφού αδυνατεί να επαναοικοδομήσει την κοινωνική συναίνεση και να νομιμοποιήσει τις επιλογές της σε εργασία και εκπαίδευση, προκύπτει η ανάγκη κατασταλτικής θωράκισης, η ανάγκη να διασπείρει τον τρόμο στα πληττόμενα στρώματα, ιδίως σε αυτά που την τελευταία περίοδο βγήκαν στο προσκήνιο με τους αγώνες και τις ριζοσπαστικές μορφές πάλης τους.

Η επαναφορά του χουντικού νόμου για την περιύβριση οργάνου, η ποινικοποίηση της κουκούλας και κάθε αντικειμένου που καλύπτει τα χαρακτηριστικά του προσώπου (όπως το μαντήλι που προστατεύει τους διαδηλωτές από τα δακρυγόνα!), η ένταση της αστυνομοκρατίας και η διεύρυνση των δυνατοτήτων των αστυνομικών δυνάμεων να επεμβαίνουν σε κάθε σφαίρα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής διαγράφουν μια επικίνδυνη και τρομακτική κοινωνική πραγματικότητα. Μια κοινωνία απόλυτου και σφαιρικού ελέγχου κάθε όψης της κοινωνικής δραστηριότητας, μια πραγματικότητα που αγγίζει τα όρια του αστυνομικού κράτους, μια πραγματικότητα επικίνδυνου στενέματος των κοινωνικών ελευθεριών.

Η ωμή καταστολή συνοδεύεται από την παρακολούθηση με κάμερες των διαδηλώσεων, της εργασίας και «αποδοτικότητας» των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, της πολιτικοκοινωνικής δραστηριότητας της νεολαίας στα πανεπιστήμια. Η γυάλα της επιτήρησης και η επιβολή της κοινωνικής πειθάρχησης τείνει να διευρύνεται όταν οι κυβερνήσεις συναντούν αναχώματα από τους κοινωνικούς αγώνες στις επιλογές τους.

Στην ίδια κατεύθυνση κινείται η στοχευμένη επίθεση που δέχεται από τα κόμματα εξουσίας το πανεπιστημιακό Άσυλο. Είναι σαφής η

προσπάθεια περιστολής του στα πλαίσια του νέου νόμου-πλαίσιο, αλλά και πλήρους άρσης του καθώς στεγάζει όλους τους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες που το κίνημα έχει δώσει δεκαετίες τώρα, συμπυκνώνει και συμβολίζει τις κατοχυρωμένες λαϊκές ελευθερίες αλλά και τις νίκες που έχει κερδίσει και διατηρεί το λαϊκό κίνημα, συνιστά ένα χώρο πολιτικής δραστηριότητας και διεκδικήσεων που οι κυβερνήσεις με κάθε τρόπο προσπαθούν να «διαλύσουν». Κι αυτό γιατί η άρση του θα αποτελέσει ένα συνολικό κατασταλτικό χτύπημα για τα αγωνιζόμενα στρώματα.

Η κρατική δολοφονία της Κατερίνας Γκουλιώνη, φυλακισμένης που πάλευε για τα δικαιώματα των κρατουμένων και ενάντια στο βασανιστήριο του κολπικού ελέγχου ανοίγει μια ακόμα τρύπα στη βιτρίνα που μας παρουσιάζουν. Ανοίγει για άλλη μια φορά τα σκοτεινά υπόγεια στο «κράτος δικαίου» που ευαγγελίζονται όπου στοιβάζονται άνθρωποι (στην πλειοψηφία μετανάστες, τοξικομανείς, υπόδικοι για χρέη, πολιτικοί κρατούμενοι και συλληφθέντες σε διαδηλώσεις) που τους στερούν αυτονόητα δικαιώματα και την ίδια την αξιοπρέπεια.

Βρισκόμαστε, λοιπόν, σε μια κρίσιμη καμπή. Μια περίοδο που επιχειρείται η περιστολή και άρση στοιχειωδών λαϊκών ελευθεριών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, ακόμη και κάποιων που μέχρι πρότινος θεωρούνταν αναφαίρετα, όπως αυτό της συγκέντρωσης και διαμαρτυρίας. Μια περίοδο που επιχειρείται να υπερκεραστεί η οικονομική κρίση μέσα από την καταπάτηση εργασιακών και ασφαλιστικών κεκτημένων.

Ή θα υποστούμε το μέλλον που ετοιμάζεται για τους εργαζομένους και τη νεολαία, της ανεργίας και της επισφαλούς εργασίας, της πειθάρχησης και της υποταγής, της εργοδοτικής τρομοκρατίας, της παρακολούθησης και της καταστολής…

Ή θα απαντήσουμε με το μόνο όπλο που έχει δώσει η ιστορία, με τους συλλογικούς, μαζικούς αγώνες μας που κατοχυρώνουν κεκτημένα και νίκες, που συντρίβουν την τρομοκρατία στους δρόμους, που φέρνουν το λαϊκό παράγοντα σε καλύτερες θέσεις μάχης…

Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, η Κατερίνα Γκουλιώνη, οι δολοφονημένοι από την αστυνομία μετανάστες τις Κυριακές στην Πέτρου Ράλλη, οι Κωνσταντίνες Κούνεβες του κόσμου αυτού, ξεχείλισαν το ποτήρι…

ΟΙ ΛΑΪΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ!

Ρ.Α.Πα.Ν.-Σ.Α.Φ.Ν.

O «διάλογός» τους είναι μια απάτη!


Σε μια συγκυρία όπου χρωματίζεται από τις δυναμικές κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη, όπου όλα τα κομμάτια της νεολαίας ξεχύθηκαν στους δρόμους αποκτώντας πιο ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, διεκδικώντας απτά υλικά συμφέροντα της καθημερινότητάς τους που εδώ και τόσα χρόνια οι εκάστοτε κυβερνήσεις προσπαθούν να πλήξουν, εμφανίζονται και πάλι στο προσκήνιο ζητήματα της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης…

Σε μια προσπάθεια να εκτονώσει την κοινωνική έκρηξη του Δεκέμβρη, που αποτέλεσε ένα ισχυρό πλήγμα για την σταθερότητα του κυβερνητικού κέντρου, η κυβέρνηση επιλέγει τον ανασχηματισμό φέρνοντας στο προσκήνιο νέα πρόσωπα και έτσι ως νέος υπουργός παιδείας τοποθετείται ο Άρης Σπηλιωτόπουλος. Σε σχέση με τους προγενέστερούς του ο νέος υπουργός εμφανίζεται πιο «διαλλακτικός» και «έτοιμος να αφουγκραστεί τις ανησυχίες και τα προβλήματα της ελληνικής νεολαίας» χωρίς καθόλου επιθετικούς τόνους.

Κρατώντας λοιπόν αυτή την αμυντική στάση, υπό το βάρος του Δεκέμβρη και του φοιτητικού κινήματος των δύο προηγούμενων ετών, η κυβέρνηση υιοθετεί τον κοινωνικό διάλογο ως μέσο ενσωμάτωσης του φοιτητικού κινήματος και εμπέδωσης της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης από αυτό. Φυσικά ο διάλογος δεν ήρθε εν κενώ αλλά δείχνει την πίεση που δέχτηκε το προηγούμενο διάστημα η κυβέρνηση και γι’ αυτό προβαίνει σε αυτή την αναδίπλωση και δεν προχωρά σε ευθεία εφαρμογή των πτυχών της αναδιάρθρωσης.

Ο κοινωνικός διάλογος ξεκίνησε ήδη από «μηδενική βάση» όπως λέγεται, χωρίς να έχει σχέση με το διάλογο της Μαριέττας ένα προηγούμενο χρονικό διάστημα, παρ’ όλα αυτά δεν πρόκειται για διάλογο από μηδενική βάση καθώς οι κατευθύνσεις στο χώρο της εκπαίδευσης είναι συγκεκριμένες. Τα θέματα στα οποία εστιάζει είναι η αλλαγή του τρόπου εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, το πανεπιστημιακό άσυλο και η «βελτίωση» του ψηφισμένου νόμου-πλαίσιο. Συγκεκριμένα όσον αφορά στον τρόπο εισαγωγής στην τριτοβάθμια προβλέπεται ότι θα προστεθεί ακόμα ένα έτος το οποίο θα λειτουργεί ως προπαρασκευαστικό μέσα στο πανεπιστήμιο και στο οποίο θα εξετάζονται μαθήματα της σχολής που θα επιλέγει ο απόφοιτος. Το μέτρο αυτό έχει σκοπό να χτυπήσει τον πυρήνα της νεολαίας καθώς η προσθήκη ακόμη ενός έτους έχει ως αποτέλεσμα την εντατικοποίηση και την πειθάρχηση των αποφοίτων και τη στροφή τους στην ιδιωτική εκπαίδευση (ΚΕΣ) λόγω του βαθμού δυσκολίας των εξεταζόμενων μαθημάτων.

Το δεύτερο στοιχείο του διαλόγου αποτελεί η «βελτίωση» του νόμου-πλαίσιο στην οποία εντάσσεται η περιστολή του ασύλου και ο επαναπροσδιορισμός της έννοιάς του ως ακαδημαϊκού που θα προστατεύει αποκλειστικά και μόνο την έρευνα και τη μάθηση. Όπως φαίνεται ήδη από τις συζητήσεις ένα προηγούμενο χρονικό διάστημα στα ΜΜΕ, η κυβέρνηση θέλει να χτυπήσει ένα λαϊκό κεκτημένο εδώ και πάρα πολλά χρόνια στον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό που συνεχίζει ακόμα και σήμερα να λειτουργεί ως πυρήνας έκφρασης κοινωνικών κινημάτων και αγώνων και γι’ αυτό το λόγο η έννοιά του είναι κατεξοχήν κοινωνική και πολιτική.

Η «βελτίωση» του νόμου-πλαίσιο δεν σταματάει όμως εδώ… πρόσφατα πραγματοποιήθηκε σύνοδος πρυτάνεων με συμμετοχή του υπουργού και θέμα την αλλαγή των διατάξεων της λίστας συγγραμμάτων και των πρυτανικών-προεδρικών εκλογών. Είναι γεγονός ότι όπου εφαρμόστηκαν οι παραπάνω διατάξεις παρουσίασαν προβλήματα καθώς στη μεν λίστα τα συγγράμματα μοιράστηκαν λίγο πριν την έναρξη της εξεταστικής, στις δε εκλογές η συμμετοχή των φοιτητών ήταν σχεδόν μηδαμινή. Είναι χαρακτηριστικό ότι και στη Νομική που εφαρμόστηκε η λίστα δημιουργήθηκαν προβλήματα επειδή οι φοιτητές δεν ήξεραν ποιο σύγγραμμα να επιλέξουν αλλά και κατά τη διάρκεια της εξεταστικής οι φοιτητές εξετάστηκαν σε διαφορετικά θέματα ανάλογα με το σύγγραμμα που είχαν επιλέξει και όχι επί ίσοις όροις, πράγμα που σημαίνει ότι η ύλη χαώθηκε.

Επειδή όμως το ζήτημα του κοινωνικού διαλόγου είναι τόσο κρίσιμο η κυβέρνηση ζήτησε και τη συναίνεση των υπόλοιπων κοινοβουλευτικών κομμάτων. Στην πρότασής της αυτή απάντησε θετικά τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και το ΛΑΟΣ. Το ΠΑΣΟΚ φυσικά ως αντιπολίτευση δεν κράτησε ούτε τα προσχήματα και ως εγγυήτρια δύναμη της ομαλότητας αλλά και επειδή βλέπει τον εαυτό του ως διάδοχο της ΝΔ στην εξουσία αποφάσισε να συμμετέχει στο διάλογο, ενώ το ΛΑΟΣ ως γνήσιο δεκανίκι της κυβέρνησης στηρίζει για ακόμα μια φορά τα συντηρητικά σχέδιά της. Το ΚΚΕ πιστό στον προδοτικό για το κίνημα ρόλο που ανέλαβε το Δεκέμβρη στηρίζει μια κατεύθυνση «χτυπήματος» του Ασύλου για την προστασία του από τους «προβοκάτορες» και τους “πράκτορες της CIA!”. Έκπληξη όμως προκαλεί η στάση του ΣΥΡΙΖΑ, της «αριστεράς των κινημάτων» όπως θέλει να λέγεται, ο οποίος εμφανίζεται ακόμα μια φορά συμβιβασμένος με τις κυβερνητικές επιλογές με στελέχη του να δηλώνουν στην Βουλή την αναγκαιότητα άρσης του Ασύλου και με αντιπροτάσεις που δύνανται να νομιμοποιούν το στημένο διάλογο.

Είναι λοιπόν φανερό από τα παραπάνω ότι ο κοινωνικός τους διάλογος είναι στημένος και δεν χωράει συναίνεση από την πλευρά του φοιτητικού κινήματος αφού μόνο στόχο έχει να πλήξει τα υλικά μας συμφέροντα. Το φοιτητικό κίνημα και ο Δεκέμβρης απέδειξαν ότι μπορούμε να νικήσουμε. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι τα ΚΕΣ πάγωσαν και δεν έχουν αναγνωριστεί ακόμα επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτά και ο νόμος-πλαίσιο κρίνεται ανεφάρμοστος σε όσα ιδρύματα έχει γίνει προσπάθεια να εφαρμοστεί.

Με αφετηρία αυτές τις νίκες συνεχίζουμε δυναμικά τους συλλογικούς αγώνες μέχρι την οριστική ανατροπή και απόσυρση των νομοθετημάτων της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Απέναντι στα φερέφωνα των κυβερνητικών επιλογών που θέλουν τους συλλόγους απονεκρωμένους ας απαντήσουμε με μαζικές διαδικασίες δίνοντας ένα ηχηρό μήνυμα σε όσους ζητούν τη συναίνεση του φοιτητικού σώματος στον «κοινωνικό διάλογο».

Ρ.Α.Πα.Ν.-Σ.Α.Φ.Ν.

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2009

Όχι στην εφαρμογή της λίστας συγγραμμάτων!



Με αφορμή την έναρξη των δηλώσεων μαθημάτων για το εαρινό εξάμηνο την Τετάρτη 18/03, η Ρ.Α.Πα.Ν.-Σ.Α.Φ.Ν. πραγματοποίησε την ίδια ημέρα παράσταση διαμαρτυρίας στον πρόεδρο του τμηματος Νομικής (Γιαννίδη) απαιτώντας την μη εφαρμογή της λίστας συγγραμμάτων στη σχολή μας.

Οι μνήμες μας είναι ακόμη νωπές από τις συνέπειες της εφαρμογής της λίστας συγγραμμάτων το χειμερινό εξάμηνο που μόλις πέρασε (τεράστια καθυστέρηση διανομής των συγγραμμάτων, χάωση της ύλης, όριο(!) στον συνολικό αριθμό συγγραμμάτων που δικαιούται να λάβει ένας φοιτητής κατα τη διάρκεια των σπουδών του).

Aπαιτούμε να μην ξαναεφαρμοστεί η λίστα συγγραμμάτων στη σχολή μας!

Παλεύουμε για την απόσυρση του αυταρχικού και αντιεκπαιδευτικού νέου νόμου πλαισίου!

Η νεολαία των διαδηλώσεων και η Αριστερά… των εκτονώσεων!


Οι μεγάλοι στρατηγοί φαίνονται στις μεγάλες μάχες και όχι όταν από τον καναπέ ή το γραφείο τους σχεδιάζουν τα πράγματα. Οι δυνάμεις της αριστεράς του κοινοβουλίου, εν μέσω των γεγονότων του Δεκέμβρη, κρατώντας διαφορετική στάση η καθεμία, απάντησαν με τη σειρά τους στο δίλημμα που αναδείχθηκε: ή με την εξέγερση ή με την κυβέρνηση.

Συγκεκριμένα, οι γραφειοκράτες του ΚΚΕ κατά τη διάρκεια του Δεκέμβρη καθώς και μετά από αυτόν έπραξαν τα εξής:

Από τις πρώτες ώρες του ξεσπάσματος του νεολαιίστικου κινήματος, σαμπόταραν τις δυναμικές διαδηλώσεις προτιμώντας κάποιες φορές την υποβολή μέσω βουλευτών του υπομνημάτων διαμαρτυρίας στη ΓΑΔΑ. Για να δικαιολογήσουν την απουσία τους, μιλούσαν για προβοκατόρικες επιθέσεις μαθητών στα αστυνομικά τμήματα (υποκινούμενες από πράκτορες της CIA!), δίνοντας έτσι πάτημα στην κυβέρνηση, στα ΜΜΕ, ακόμα και στο ίδιο το ΛΑΟΣ, να κατασυκοφαντούν τις χιλιάδες κόσμου που κατέβαιναν στο δρόμο διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες ζωής και να καλούν τελικά την αστυνομία να παρέμβει ακόμα πιο αποφασιστικά ώστε να επανέλθει η επιθυμητή κοινωνική ομαλότητα. Ενδεικτικό είναι ότι ακόμα και τους μετανάστες που βρέθηκαν στο δρόμο δεν κατάφεραν να τους εκφράσουν και κατέληξαν να τους καταδικάσουν καταφεύγοντας σε προκλητικούς χαρακτηρισμούς.

Όταν τελικά το ΚΚΕ αποφάσισε να κινητοποιηθεί, επέλεξε το μοχανικό και «φιλειρηνικό»-ελεγχόμενο δρόμο των πορειών μακριά από κάθε διαφορετική αντίληψη και μαχητική πρακτική, μακριά από το κέντρο της Αθήνας και τη βουλή.

Η συνολική στάση του κατά τη διάρκεια του Δεκέμβρη χαρακτηριζόταν από μια εκτονωτική διάθεση της εξέγερσης σε μια προσπάθεια να διατηρήσει την πολιτική του «καθαρότητα και συνέπεια». Συγκεκριμένα, κρατήθηκε μακριά από τα κέντρα λήψης αποφάσεων, χωρίς να θέτει επιθετικά αιτήματα (ανατροπή της κυβέρνησης, αφοπλισμός της αστυνομίας), χωρίς να παράγει δηλαδή την παραμικρή πίεση για την κυβέρνηση. Με τον τρόπο αυτό και στοχεύοντας κυρίαρχα στην κομματική του ενδυνάμωση, παρείχε πλήρη κάλυψη στην κυβέρνηση και τις πρακτικές της. Στήριξε δηλαδή το κυβερνητικό κέντρο νομιμοποιώντας την άγρια καταστολή, ακόμα και την άρση του ασύλου, παίρνοντας για τη στάση που τήρησε συγχαρητήρια ακόμα και από τον…Καρατζαφέρη!

Η τακτική ωστόσο αυτή του ΚΚΕ δεν περιορίστηκε στην περίοδο του Δεκέμβρη. Δεν είναι άραγε η δολοφονική επίθεση στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και ο αγώνας που έχει αρχίσει για τη μαύρη εργασία ζητήματα που θα έπρεπε να το αφορούν; Το ίδιο δεν ισχύει και για τη βομβιστική επίθεση στο στέκι μεταναστών; Και σ’ αυτές τις περιπτώσεις η παντελής απουσία του ΚΚΕ από το κίνημα ήταν εμφανέστατη και ο αντιπαραθετικός του προς αυτό ρόλος προκλητικός.

Από την άλλη πλευρά, ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ στην αρχή του ξεσπάσματος παρείχε τη στήριξή του στη νεολαία που αγωνιζόταν, σύντομα υπό το βάρος των εξελίξεων άλλαξε πλήρως τη στάση του. Λίγες μόνο μέρες μετά τη δολοφονία, στις 10/12, μαζί με την ΠΑΣΚΕ ακυρώνει την πανεργατική διαδήλωση. Αργότερα διαπραγματεύεται την «αστυνομία που θέλουμε» μακριά από το περιεχόμενο του κινήματος, ενώ στρέφεται ξανά σε σενάρια κεντρικής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ.

Τελικά, μόνη απόληξη της έκρηξης γι’ αυτόν είναι η αλλαγή των συσχετισμών στο κοινοβούλιο, χωρίς καμία αναφορά σε συνέχιση των αγώνων και με μόνη αντιπρόταση την ψήφο στα 16! Αυτή η στάση δεν έχει καμία σχέση με τις τοποθετήσεις του ΔΙΚΤΥΟΥ για αγώνα διαρκείας, δείχνει αντίθετα ότι για τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ οι αγώνες λήγουν στις κάλπες και στις δημοσκοπήσεις.

Απέναντι σε τέτοιο είδους λογικές εμείς απαντάμε με αγώνες διαρκείας μέσω των γενικών συνελεύσεων και συντονιστικών και υιοθετούμε συγκρουσιακές λογικές τόσο στο περιεχόμενο όσο και στις πρακτικές μας. Δε συμβιβαζόμαστε και δεν υποχωρούμε μέχρι την ανατροπή των κυβερνητικών μεταρρυθμίσεων σε εκπαίδευση και εργασία.

Ρ.Α.Πα.Ν.-Σ.Α.Φ.Ν.

(ε.α.α.κ.)

ΑΠΛΗΡΩΤΕΣ ΟΙ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΕΣ ΤΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ!


ΟΤΑΝ Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ…


Η δολοφονική επίθεση με βιτριόλι στη μετανάστρια συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα ανέδειξε τη βαρβαρότητα της εργοδοτικής τρομοκρατίας και της καταστολής που οξύνεται ιδιαίτερα μετά τις κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη. Ανέδειξε όμως και την προσπάθεια της εργοδοσίας να διατηρήσει τους απαράδεκτους υπάρχοντες όρους εργασίας ιδίως στον τομέα των καθαριστριών.

Πρόκειται για έναν τομέα εργασίας όπου επικρατούν πλήρως οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, οι μισθοί πείνας, η απόλυτη εκμετάλλευση. Ιδίως σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης που τα βάρη της επιχειρείται να μεταφερθούν στις πλάτες των εργαζομένων είναι σαφές ήδη ότι οι μαζικές απολύσεις, η διεύρυνση της ελαστικής εργασίας, οι ιδιωτικοποιήσεις, η άρση στοιχειωδών εργασιακών και ασφαλιστικών κεκτημένων αποτελούν το ζοφερό παρόν και μέλλον που περιμένει τους εργαζομένους, ιδίως τους πιο χαμηλόμισθους, όπως είναι οι καθαρίστριες.

Στη βάση αυτών κάθε φοιτητής αυτής της σχολής οφείλει να γνωρίζει το γεγονός ότι οι καθαρίστριες της Νομικής σχολής δεν έχουν πληρωθεί για ολόκληρο το μήνα Δεκέμβρη. Πρόκειται για εργαζόμενες στην πλειοψηφία τους μετανάστριες που εργάζονται με σύμβαση έργου και αμείβονται με το μισθό πείνας των 300 ευρώ (και σίγουρα εργάζονται πάνω από οκτάωρο).

Παρά τις διαρκείς παρεμβάσεις μας στις γενικές συνελεύσεις τμήματος, οι καθηγητές και η διοίκηση του τμήματος αδιαφόρησαν πλήρως για το γεγονός.

Ακριβώς επειδή οι εργαζόμενες αυτές προσφέρουν εργασία απαραίτητη για την καθαριότητα του χώρου όπου κινούμαστε και σπουδάζουμε, δεν είναι δυνατόν γνωρίζοντας ότι βιώνουν την απόλυτη εκμετάλλευση να μην κινητοποιηθούμε για την εξασφάλιση της πληρωμής τους.

Ακριβώς επειδή ως Ρ.Α.Πα.Ν.-Σ.Α.Φ.Ν. θεωρούμε ότι οι φοιτητές πρέπει να παίρνουν τις υποθέσεις που τους αφορούν στα χέρια τους καλούμε κάθε φοιτητή του συλλόγου να συμβάλει στην προσπάθεια συγκέντρωσης των απαραίτητων χρημάτων για να πληρωθούν από το σύλλογο οι μισθοί των τριών καθαριστριών της Νομικής.


Ρ.Α.Πα.Ν.-Σ.Α.Φ.Ν.

Παρασκευή 13 Μαρτίου 2009

Ανακοίνωση Ε.Α.Α.Κ. για τη μείωση της ποινής του "Περίανδρου''


ΠΡΟΚΛΗΣΗ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟ «ΠΕΡΙΑΝΔΡΟ»

Ο «Περίανδρος» (Α. Ανδριτσόπουλος) είχε καταδικαστεί πρωτόδικα για τρεις απόπειρες ανθρωποκτονίας με δόλο κατά των φοιτητών και αγωνιστών της Αριστεράς, Δημήτρη Κουσουρή (μέλους της ΕΑΑΚ και του Κ.Σ. της ΕΦΕΕ), Γ.Κ. και Η.Φ. Το Εφετείο μετέτρεψε την απόπειρα δολοφονίας εναντίον των Καραμπατσόλη – Φωτιάδη σε απλή πρόκληση σωματικής βλάβης, αδίκημα το οποίο έχει παραγραφεί (η δολοφονική επίθεση έγινε τον Ιούνιο του 1998), με αποτέλεσμα ο Περίανδρος να απαλλαχθεί αμέσως για τις συγκεκριμένες κατηγορίες και άρα να αλλάξει η ποινή κάθειρξης από 21 σε 12 χρόνια! Παράλληλα, ο «Περίανδρος» κρατείται σε αγροτικές φυλακές (ένα προνόμιο που λίγοι κρατούμενοι απολαμβάνουν), και έτσι κάθε μέρα φυλάκισης μετρά διπλή. Με βάση το χρόνο που είναι ήδη φυλακισμένος, σε σύντομο διάστημα θα μπορεί να υποβάλλει αίτηση αποφυλάκισης και να γίνει δεκτή.

Η συνεργία και συγκάλυψη του κράτους και των κυβερνήσεων του, τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ, στη δολοφονική δραστηριότητα του «βαθιού κράτους» και των φασιστικών οργανώσεων επιβεβαιώνεται εκ νέου με την συγκεκριμένη απόφαση του Εφετείου. Σε μια περίοδο που η γενικευμένη οικονομική και πολιτική κρίση βρίσκεται σε εξέλιξη είναι φανερό ότι το αστικό κράτος μεριμνά για την θωράκιση του από τους νέους νικηφόρους κινηματικούς αγώνες, από τις νέες εξεγέρσεις της νεολαίας και των εργαζομένων που έρχονται. Σε αυτή την προσπάθεια φαίνεται ότι χρησιμοποιείται κάθε μέσο από τα χημικά και τα γκλοπ των ΜΑΤ έως τις σφαίρες, τις χειροβομβίδες, τις δικαστικές αποφάσεις αλλά και κάθε λογής φασιστική πρακτική. Γι’ αυτό και παρακρατικές, φασιστικές συμμορίες όπως η Χρυσή Αυγή κάνουν την εμφάνιση τους ξανά (είτε απροκάλυπτα με επιθέσεις σε αγωνιστές και χώρους είτε με τον μανδύα των «αγανακτισμένων πολιτών»), για να διεκπεραιώσουν την «βρόμικη δουλειά», για να φτάσουν εκεί που δεν φτάνει το νομικό πλαίσιο, τα κάθε τύπο «αντιτρομοκρατικά» δόγματα ΗΠΑ και ΕΕ.

Ειδικά η κυβέρνηση της ΝΔ έχει τεράστιες ευθύνες για την ευρύτερη νομιμοποίηση της εθνικιστικής, ακροδεξιάς παρουσίας και παρέμβασης, με τις συνδιαλλαγές της με το φασιστικό ΛΑΟΣ, με την υπόθαλψη δολοφονικών ενεργειών ενάντια στο εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα και τους αγωνιστές του.

Η ΕΑΑΚ και η αντικαπιταλιστική αριστερά δεν είχαν και δεν έχουν καμιά αυταπάτη για τον πολιτικό χαρακτήρα και την τοποθέτηση των οργάνων της «έννομης» τάξης, για τον ρόλο του ίδιου του δικαστικού συστήματος. Μόνο οι αγώνες του φοιτητικού κινήματος, της νεολαίας και των εργαζομένων αποτελούν εγγυητή για την απόκρουση και το τσάκισμα της κρατικής καταστολής, των παρακρατικών επιθέσεων και των ακροδεξιών τραμπούκων. Μέσα από την πάλη για την ανατροπή της δολοφονικής κυβέρνησης της ΝΔ, της σύμπραξης του ΠΑΣΟΚ και των κατευθύνσεων της Ε.Ε., μέσα από τη συλλογική μάχη για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων της νεολαίας και των εργαζομένων σε εκπαίδευση, εργασία και δημοκρατία είναι που θα συντριβεί η κάθε τρομοκρατική επίθεση ενάντια στο κίνημα, η κάθε νομιμοποίηση των δολοφονικών ενεργειών κράτους και παρακράτους.

Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση
σε ΑΕΙ - ΤΕΙ

Τετάρτη 11 Μαρτίου 2009

Όλοι και Όλες την Πέμπτη 12/03 στο εφετείο για τη δίκη του φασίστα ''Περίανδρου''


Την Πέμπτη 12/03 βγαίνει η απόφαση στη δίκη σε δεύτερο βαθμό του υπαρχηγού της Χρυσής Αυγής "Περίανδρου" Ανδριτσόπουλου. Ο διαβόητος "Περίανδρος" είχε καταδικαστεί πρωτόδικα σε 21 χρόνια κάθειρξη για τις απόπειρες δολοφονίας των αγωνιστών φοιτητών Δημήτρη Κουσουρή, Ηλία Φωτιάδη και Γιάννη Καραμπατσόλη το 1998.
Αριστερές οργανώσεις, φοιτητικοί σύλλογοι, αντιρατσιστικές κινήσεις και δημοτικά σχήματα καλουν σε μαζική παρουσία στο Εφετείο (επί της Λεωφόρου Αλεξάνδρας με είσοδο από την οδό Λουκάρεως στον 6ο όροφο) την Πέμπτη 12/03 στις 09.00 το πρωί.

Απαιτούμε την παραδειγματική τιμωρία του Περίανδρου Ανδρουτσόπουλου για την τριπλή απόπειρα ανθρωποκτονίας και την καταδίκη των δολοφονικών φασιστικών πρακτικών και αντιλήψεων, των συμμοριών και όσων τις καλύπτουν και αξιοποιούν τη δράση τους.

Τρίτη 10 Μαρτίου 2009

Φτάνει πια με τη λάσπη και τη χυδαιότητα!

Σε μια προσπάθεια αυτοσυγκρότησης η ΠΚΣ στο προεκλογικό της κείμενο κατηγορεί τα σχήματα των ΕΑΑΚ για παζάρια με μεγαλοκαθηγητάδες ενώ τα παρουσιάζει ως μορφώματα που εκπροσωπούν τον ΣΥΝ!

Να απολογηθούν αυτοί που:

*Το Δεκέμβρη, στη μεγαλύτερη κοινωνική έκρηξη κατήγγειλαν τους αγωνιζόμενους νεολαίους, εργαζομένους, μετανάστες ως πράκτορες της CIA, που στήριζαν την καταστολή, τα δακρυγόνα, τις συλλήψεις, τους ξυλοδαρμούς με χαφιέδικο τρόπο, που δέχονταν συγχαρητήρια από τον Καρατζαφέρη και τον Καραμανλή, για την προδοτική τους στάση απέναντι στο λαϊκό κίνημα.

Να απολογηθούν αυτοί που:

*Την ώρα που ο σύλλογος έδινε τη μεγαλύτερη μάχη απέναντι στο φασίστα ρατσιστή Ρούσσο που έσπασε το άσυλο με μπράβους, η ΠΚΣ τον στήριζε να παραμείνει στη σχολή, ενώ τα στελέχη της παρέμεναν στο μάθημα τους «κυρίου καθηγητή» με τους μπράβους μέσα στην αίθουσα!

Να απολογηθούν αυτοί που:

*Χρόνια τώρα τηρούν σιγή ιχθύος για την καθηγητική αυθαιρεσία που οργιάζει, τα μαζικά κοψίματα, την ασφυκτική επιτήρηση, που με τη στάση τους στηρίζουν και νομιμοποιούν το καθηγητικό κατεστημένο, τις αυθαιρεσίες και τα συμφέροντά του.

Να απολογηθούν αυτοί που:

*Επιμένουν σκληρά στη λογική του εκπροσώπου, του παράγοντα, του φοιτητοπατέρα κόντρα σε κάθε μαζική αδιαμεσολάβητη κινηματική διαδικασία.

Να απολογηθούν αυτοί που:

*Πιστοί στη λογική της διάσπασης που θέτει το ΚΚΕ και η ΚΝΕ στο κίνημα, διασπούν και τελικά προδίδουν το φοιτητικό και λαϊκό κίνημα.

Ρ.Α.Πα.Ν.-Σ.Α.Φ.Ν.


Δευτέρα 9 Μαρτίου 2009

Το Άσυλο των κοινωνικών αγώνων στο στόχαστρό τους...


ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ…

Το τελευταίο διάστημα πολύς λόγος γίνεται από πλευράς κυβερνητικού κέντρου, πολιτικών κομμάτων και φορέων, ΜΜΕ, αλλά και πανεπιστημιακών αρχών για το ζήτημα του Ασύλου, και μάλλον όχι τυχαία. Η σύγκλητος του ΕΚΠΑ με αφορμή το περιστατικό της διάλυσης εκδήλωσης από ομάδα ατόμων προέβη σε μια πρωτοφανή και

κατάπτυστη ανακοίνωση η οποία καταλήγει καλώντας «την Πολιτεία και τα Κόμματα» να επέμβουν δραστικά στα πανεπιστημιακά ιδρύματα προκειμένου να περιοριστούν τα κρούσματα βίας. Όχι μόνο τηρείται σιγή ιχθύος, αναφορικά με το ζήτημα του Ασύλου και τις παραβιάσεις του, αλλα εν τέλει προσφέρεται πλήρης νομιμοποίηση στους κρατικούς μηχανισμούς, αναπόσπαστο μέρος των οποίων αποτελεί και ο κατασταλτικός μηχανισμός, να άρουν το Άσυλο, να ασκήσουν τη δική τους (σίγουρα ισχυρότερη) βία και να καταστείλουν οποιαδήποτε δράση βάσει των δικών τους κριτηρίων, διασαλεύει «την τάξη, την ησυχία και την ασφάλεια».

Το Άσυλο υπήρξε πάντα η ασφαλιστική δικλείδα της πραγμάτωσης ενός θεμελιώδους ρόλου του πανεπιστημίου εκτός της εκπαιδευτικής διαδικασίας, που δεν είναι άλλος από το ρόλο του ως χώρος πολιτικοποίησης, αμφισβήτησης και διεκδίκησης και ανάπτυξης δυναμικών και νικηφόρων κινημάτων. Εδώ θα πρέπει να τονιστεί ότι ο όρος «ελεύθερη διακίνηση ιδεών» την οποία προασπίζει το Άσυλο δεν αναφέρεται κυρίαρχα στην εκπαιδευτική διαδικασία, καθώς εκεί είναι ούτως ή άλλως εξασφαλισμένη, αλλά στην ελεύθερη ιδεολογικοπολιτική ζύμωση, στην ανεμπόδιστη ανάπτυξη πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης από τους φοιτητές χωρίς κανενός είδους έλεγχο, περιορισμό και πειθάρχηση από τα ασφυκτικά στενά όρια της «νομιμότητας» όπως αυτή ορίζεται από τον κρατικό κατασταλτικό μηχανισμό.

Αναμφίβολο είναι πως εάν το Άσυλο εξέλειπε, η πολιτική ενεργοποίηση μεγάλης μερίδας του φοιτητικού σώματος, η προβολή αντιρρήσεων απέναντι στις επιλογές του εκάστοτε κυβερνητικού κέντρου και στη βία που ασκείται μέσω αυτών, η σύγκληση Γενικών Συνελεύσεων οι οποίες θα μπορούσαν να λάβουν αγωνιστικές αποφάσεις δεν θα ήταν καθόλου δεδομένες. Αναμφίβολο είναι επίσης, ότι ούτε λόγος δεν θα γινόταν για δυναμικές μορφές πάλης, όπως αυτή των καταλήψεων, του μέσου που πραγματικά άσκησε τη μέγιστη πίεση στην κυβέρνηση και οδήγησε το φοιτητικό κίνημα των προηγούμενων χρόνων σε νίκες. Είναι προφανές πως οποιαδήποτε απόπειρα υιοθέτησης οξυμένων μορφών πάλης και σύγκρουσης με τις κυρίαρχες επιλογές θα ποινικοποιούνταν και θα καταστέλλονταν άμεσα, πατάσσοντας κάθε αναπτυσσόμενη αντίσταση εν τη γενέσει.

Από όλα τα παραπάνω συνάγεται άμεσα ότι το Άσυλο συνιστά σημαντικότατο οχυρό των φοιτητικών αλλά και εν γένει λαϊκών αγώνων, καθώς είναι ελλιπές να το αντιμετωπίζουμε ως θεσμό που αφορά αμιγώς το φοιτητικό υποκείμενο αλλά, αντιθέτως ως χώρο έκφρασης και άμυνας του συνόλου των κινητοποιούμενων μαζών απέναντι σε κάθε μορφής φυσικής και ιδεολογικής κρατικής βίας και καταστολής.

Στον αντίποδα, η ύπαρξή του μπορεί να θέσει ανυπέρβλητα αναχώματα στις κυρίαρχες στοχεύσεις. Στην προσπάθεια άρσης στοιχειωδών δικαιωμάτων φοιτητών και εργαζομένων, στην προσπάθεια πειθάρχησης, καθυπόταξης και απολιτικοποίησής τους (ο ρόλος του Ασύλου στον πρόσφατο αγώνα των φοιτητών ενάντια στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση το απέδειξε περίτρανα). Γι’ αυτό το λόγο, η παραβίαση, η περιστολή και εν τέλει η πλήρης κατάργησή του αποτελεί διαρκή κατεύθυνση που τίθεται από τα εκάστοτε κέντρα εξουσίας. Κάτι τέτοιο γίνεται προφανές από τις συνεχείς παραβιάσεις του από τις αστυνομικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια του φοιτητικού κινήματος, όπου τα ΜΑΤ καταδίωκαν τους διαδηλωτές έως τους χώρους Ασύλου και έπειτα επιδίδονταν σε αλόγιστη ρίψη χημικών και δακρυγόνων μέσα στο Άσυλο στοχεύοντας αφ’ ενός στην τρομοκράτηση των αγωνιζόμενων φοιτητών και αφ’ ετέρου στην υπονόμευση της διεξαγωγής συντονιστικών διαδικασιών των Γενικών Συνελεύσεων και καταλήψεων, οι οποίες θα έθεταν και σαφές στίγμα συνέχισης και κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων, δηλαδή στην άρση του δικαιώματος των φοιτητών στην ελεύθερη διακίνηση των πολιτικών τους ιδεών.

Επίσης, δεν είναι λίγες οι φορές που η κυβερνητική παράταξη, η ΔΑΠ, έχει καταστρατηγήσει το Άσυλο φέρνοντας μέσα σε αυτό μπράβους και λοιπά παρακρατικά στοιχεία, ενώ πρόσφατο είναι το περιστατικό της πύλης του Κάτω Πολυτεχνείου από ΜΑΤ, τα οποία εμπόδισαν το σώμα διαδηλωτών να προσεγγίσει τον πιο ιστορικά φορτισμένο χώρο Ασύλου σε ολόκληρο τον κοινωνικό σχηματισμό.

Ωστόσο, η περιστολή και η προοπτική κατάργησης του Ασύλου αποτελεί εξαιρετικά υψηλό ιεραρχημένο στόχο και σε θεσμικό επίπεδο. Η σχετική διάταξη του νέου νόμου-πλαίσιο διαστρεβλώνει και ουσιαστικά αναστρέφει πλήρως τη λειτουργία που επιτελεί το Άσυλο. Αυτό, πλέον, περιορίζεται αποκλειστικά σε χώρους όπου πραγματοποιείται μάθημα και μόνο ως προς την ανεμπόδιστη ροή της εκπαιδευτικής διαδικασίας, μέσω της οποίας διακινούνται ελεύθερα οι ακαδημαϊκές ιδέες. Τελικά, σύμφωνα με το νέο νόμο-πλαίσιο, το Άσυλο περιορίζεται για να αντιμάχεται όλα όσα μέχρι τώρα προστάτευε, αφού, για παράδειγμα, η διακοπή ενός μαθήματος για τη διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης σε μια αίθουσα ή μια κατάληψη διαταράσσουν την εύρυθμη λειτουργία της σχολής και άρα συνιστούν παραβίαση του Ασύλου. Φυσικά, είναι σαφές ότι οι «ατίθασοι» φοιτητές που θα διεκδικούν να παρεμβαίνουν δυναμικά στις Γενικές Συνελεύσεις Τμήματος καθηγητών προκειμένου να διασφαλίσουν τα απτά και άμεσα υλικά συμφέροντά τους (όπως την αποπομπή του Ρούσσου) πολύ εύκολα θα χαρακτηρίζονται ως ταραξίες της ακαδημαϊκής ομαλότητας και συνεπώς δεν θα έχουν θέση μέσα στο νέου τύπου Άσυλο!

Η κατεύθυνση καταστρατήγησης του Ασύλου είναι ιδιαίτερα ενισχυμένη στην παρούσα συγκυρία. Κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου τυχαίο. Αντίθετα, σχετίζεται άμεσα με την όξυνση των κοινωνικών αγώνων, με την κοινωνική έκρηξη κατά τη διάρκεια του Δεκέμβρη. Ένα τέτοιο δυναμικό κίνημα, πραγματικά ικανό να προκαλέσει τριγμούς στο κυβερνητικό κέντρο και να ανακόψει την επιθετική κίνηση της κυβέρνησης σε όλα τα μέτωπα, ανέδειξε σε αναγκαιότητα στην τελευταία και τους συμμάχους της την επιβολή ενός συνολικού κατασταλτικούς χτυπήματος στις δυνάμεις του κινήματος. Αυτή ακριβώς ήταν και η αιτία που οδήγησε το σύνολο των κρατικών μηχανισμών σε μια συνεχή συκοφάντηση και λασπολογία ενάντια στην έννοια και στο ρόλο του Ασύλου, χαρακτηρίζοντάς το ως «άσυλο εγκληματιών».

Οι δυνάμεις καταστολής όχι μόνο παραβίαζαν καθημερινά το Άσυλο κατά τη διάρκεια του Δεκέμβρη, πολιορκώντας επί ώρες τα πανεπιστημιακά ιδρύματα και πετώντας δακρυγόνα και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης μέσα σε αυτά, αλλά έφτασαν κυριολεκτικά ένα βήμα πριν την εντελώς παράνομη είσοδό τους σε ένα χώρο Ασύλου με ειδικό πολιτικό βάρος, αυτόν του κάτω Πολυτεχνείου. Το γεγονός ότι η συζήτηση περί οριοθέτησής του ανακινείται σε μια συγκυρία με τόσο αναβαθμισμένα κινηματικά χαρακτηριστικά αναδεικνύει το πώς τα κυβερνητικά κέντρα αναγνώριζαν το Άσυλο ως έναν, απροσπέλαστο γι’ αυτά, χώρο συγκέντρωσης του «εσωτερικού εχθρού», δηλαδή ως ένα ορμητήριο κοινωνικών και πολιτικών αγώνων, το οποίο τώρα περισσότερο από ποτέ οφείλουν να εξαλείψουν.

Μάλιστα, το Άσυλο του κάτω Πολυτεχνείου είναι εκείνο που επιλέγουν να θέτουν συνεχώς υπό διακύβευση ακριβώς επειδή λόγω της ιστορικότητάς του η ενδεχόμενη άρση του σηματοδοτεί ήττα και εξαιρετικά επαχθές προηγούμενο συνολικά για το λαϊκό κίνημα. Υπ’ αυτή την έννοια, καθόλου αθώες δεν θα έπρεπε να φαντάζουν οι σκέψεις για μεταφορά της αρχιτεκτονικής σχολής στην πολυτεχνειούπολη και μετατροπή του κάτω Πολυτεχνείου, του πιο κεντρικού και αναγνωρίσιμου χώρου Ασύλου για το σύνολο των κινητοποιούμενων μαζών, σε πάρκο.

Απ’ όλα όσα προαναφέρθηκαν προκύπτει ότι το ζήτημα του Ασύλου είναι ζωτικής σημασίας για τις δυνάμεις του κινήματος και ότι αποτελεί σημαντικότατη κατάκτηση αλλά και διαρκές διακύβευμα. Συνεπώς, η στάση και η ανακοίνωση της Συγκλήτου δε συνιστά μεμονωμένο και άστοχο περιστατικό αλλά εντάσσεται σε ένα συνολικότερο πλαίσιο προσπάθειας απονομιμοποίησης και περιστολής του Ασύλου. Τέτοιου τύπου κινήσεις, ιδιαίτερα σε μια συγκυρία όπως αυτή έχει ήδη περιγραφεί, μπορούν να ανοίξουν τους ασκούς του Αιόλου και να προλειάνουν με τον καλύτερο τρόπο το έδαφος για την σταδιακή ή και άμεση επιβολή ενός κατασταλτικού πλήγματος με εξαιρετικά δυσμενείς πραγματικές και ιδεολογικές επιπτώσεις για τα κινητοποιούμενα κομμάτια της κοινωνίας καθώς και για την ανάπτυξη κοινωνικών αγώνων στο μέλλον. Ως εκ τούτου, τέτοιες αποφάσεις σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να απολαμβάνουν καμίας νομιμοποίησης και ανοχής από πλευράς φοιτητών.

Το Άσυλο, ως κοινωνικό κεκτημένο, δεν μπορεί να προασπιστεί παρά από αυτούς για τους οποίους προορίζεται. Επομένως, είναι καθήκον ολόκληρου του λαϊκού κινήματος να το υπερασπιστεί έμπρακτα. Ειδικότερα, όμως οι φοιτητές ως μια πρωτοπόρα κινηματικά κοινωνική κατηγορία, η οποία μάλιστα βρίσκεται καθημερινά σε ανάδραση με το χώρο του Ασύλου, οφείλουν τόσο με την πολιτική τους δραστηριοποίηση και την αντίθεσή τους στην προσπάθεια πολιτικής και κινηματικής απονέκρωσης των Φοιτητικών Συλλόγων από τις καθεστωτικές παρατάξεις όσο και με την άμεση και δυναμική αντίστασή τους σε κάθε απόπειρα καταστρατήγησής του να εμποδίσουν την περεταίρω κατασταλτική θωράκιση του κράτους, την υποστολή των κοινωνικών αγώνων, εν τέλει την μετατροπή του πανεπιστημίου από χώρο κατ’ εξοχήν πολιτικής δράσης σε ένα αυταρχικό σπουδαστήριο κατά τις επιταγές του νέου νόμου-πλαίσιο!

…ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ

Ρ.Α.Πα.Ν.-Σ.Α.Φ.Ν.

ήταν μία εξεταστική που...

Τελείωσε, επιτέλους, και η φετινή χειμερινή εξεταστική περίοδος, η πιο εντατικοποιημένη περίοδος του ακαδημαϊκού έτους, την οποία δυσχαιρένουν ακόμα περισσότερο τα συχνά φαινόμενα καθηγητικής αυθαιρεσίας και οι σκληροί όροι εξέτασης και επιτήρησης. Την εικόνα των αγχωμένων φοιτητών, της ήρεμης σχολής και των απονεκρωμένων συλλογικών διαδικασιών του συλλόγου θα αντικαταστήσει και πάλι η εικόνα της σχολής ζωντανής, γεμάτης από φοιτητές ενεργούς και με διάθεση για οποιαδήποτε κοινωνικοπολιτική κουβέντα και διάλογο.

Σε καμία περίπτωση, ωστόσο δεν πρέπει να αποσιωπούνται τα ...παρατράγουδα της φετινής εξεταστικής, αλλά ακριβώς να αναδεικνύονται, ώστε να μην ενσωματώνονται προς μια συνολικότερη πιο αντιδραστική κατεύθυνση της σχολής και δυσχέρανση των όρων φοίτησης αλλά και για να καταδεικνύεται το γεγονός πως η μόνη απάντηση απέναντι στους σκληρούς όρους εξέτασης είναι η αδιαμεσολάβητη, άμεση αντίδραση του κάθε φοιτητή την ώρα και στο αμφιθέατρο της εξέτασης.


οι επιτηρητές ξεσάλωσαν...

Και σε αυτή, λοιπόν, την εξεταστική δεν έλειψαν τα γνωστά πια σε όλους μας φαινόμενα αυθαιρεσίας και αυταρχισμού των επιτηρητών και καθηγητών απέναντι στους ανυποψίαστους φοιτητές: οι επιτηρητές να στέλνουν εκδρομές ολόκληρα αμφιθέατρα από αίθουσα σε αίθουσα, να αλλάζουν θέσεις σε φοιτητές, να συνοδεύουν εξεταζόμενους στην τουαλέτα, ενώ το κλιμα στα προφορικώς εξεταζόμενα μαθήματα να έχει γίνει πιο απάνθρωπο με την προσβλητική στάση και τις παράλογες απαιτήσεις των καθηγητών-αυθεντία να προκαλεί ακόμα περισσότερο άγχος και ένταση στους εξεταζομένους.

Είναι φανερό πως το ασφυκτικό αυτό πλαίσιο, μέσα στο οποίο συνδυάζονται οι παγιωμένοι πλέον σκληροί όροι εξέτασης και επιτήρησης με το εντατικό διάβασμα και την αποστήθιση της αχανούς ύλης των συγγραμμάτων της νομικής, γνώσεων δηλαδή αποσπασματικών, που γρήγορα ξεχνιούνται, αφού δεν έχουν καμιά σύνδεση με κάποια συγκεκριμένη κοινωνική πρακτική, δεν μαρτυρά τίποτα άλλο πέρα από το πλαίσιο που θέλουν να διαμορφώσουν για ολόκληρη τη φοιτητική καθημερινότητα. Με τελικό στόχο την εμπέδωση του από τον κάθε φοιτητή, την εντατικοποίηση των σπουδών, την πειθάρχηση του φοιτητικού σώματος και την πάταξη κάθε συλλογικής αντίστασης εν τη γενέσει.


φάνηκε τί πραγματικά είναι η λίστα συγγραμμάτων...

Μέσα σε αυτές τις κατευθύνσεις κινούνταν και η περιβόητη λίστα συγγραμμάτων, η οποία εφαρμόσθηκε από φέτος και στη σχολή μας. Μετά την φετινή εξεταστική διαψεύδεται πλέον καάθε υπερήφανος απολογητής της συγκεκριμένης ρύθμισης, ενώ μετά τις δυσκολίες τις οποίες η διάταξη αυτή δημιούργησε στους όρους εξέτασης απογυμνώνεται από κάθε δημοκρατικοφανή μανδύα με τον οποίο περιβαλλόταν. Αρχικά, λόγω της εφαρμογής της λίστας συγγραμμάτων οι φοιτητές της νομικής πήραν βιβλία μια ανάσα πριν την έναρξη της εξεταστικής, γεγονός που περιόρισε τον διαθέσιμο χρόνο και ενέτεινε τους ρυθμούς διαβάσματος.

Επιπλέον, κατέστη σαφώς πως στα σχέδια του υπουργείου δεν ήταν να μας κάνει καλύτερους επιστήμονες αλλά ακριβώς μέσα από την χάωση της ύλης και τα απροσδιόριστα, εν τέλει, θέματα των εξετάσεων να εκβιάσει την υποχρεωτική παρακολούθηση των παραδόσεων από τους φοιτητές, να δυσχεράνει τους όρους φοίτησης και εξέτασης. Και αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από μαθήματα, στα οποία οι καθηγητές ζητούσαν τρία διαφορετικά θέματα από τρία διαφορετικά συγγράμματα, από τα οποία μοιραζόταν μόνο το ένα δωρεάν (π.χ. γενική πολιτειολογία).


παλιοί γνώριμοι υπολόγιζαν... χωρίς τον ξενοδόχο...

Παρ' όλα αυτά, διά της απουσίας του φαίνεται να έλαμψε ο πάλαι ποτέ συνήθης ύποπτος των εξεταστικών περιόδων κ. Ρούσσος. Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα καθηγητικής αυθαιρεσίας, ο άνθρωπος που ανάγκαζε σε προφορικές εξετάσεις, που προσέβαλε εξεταζομένους, δημιουργούσε κλίμα αφόρητης ψυχολογικής πίεσης, έκοβε φοιτητές στη βάση ''αντικειμενικών'' κριτηρίων όπως η καταγωή τους ή τα πολιτικά τους φρονήματα και δεν δίστασε να καταλύσει το άσυλο φέρνοντας μαζί του μπράβους, δεν μπαινοβγαίνει πια ανενόχλητος στη σχολή. Μετά τις πιέσεις που δέχτηκε το τμήμα των καθηγητών από τις δυναμικές κινητοποιήσεις του συλλόγου μας ο κ. Ρούσσος δεν θα εξετάσει ξανά μάθημα στη σχολή ενώ επίκειται και η διαδικασία αποπομπής του.

Και ενώ ο Ρούσσος προσπάθησε να επανανομιμοποιήσει την παρουσία του στη σχολή σε συνθήκες αποδιάρθρωσης του Συλλόγου βγάζοντας ανακοινώσειθς για προφορικές εξετάσεις στο Αστικό και στο Κληρονομικό, μετά από παρέμβαση στο Τμήμα καθηγητών και διαμαρτυρίες των φοιτητών, ο Ρούσσος δεν εξέτασε ενώ έμαθε πια ότι οι νίκες που ο Σύλλογος πετυχαίνει περιφρουρούνται και διασφαλίζονται.

Φυσικά, η νίκη αυτή είναι σπουδαία και καταδεικνύει το δρόμο για την αντιμετώπιση κάθε απειλής προς τα φοιτητικά συμφέροντα και κεκτημένα. Είναι σπουδαία γιατί αναίρεσε τον κυρίαρχο ρόλο του καθηγητή στην εκπαιδευτική διαδικασία, το πώς δηλαδή αυτός σαν απόλυτη αυθεντία και εξουσιαστής των πάντων έχει τον απόλυτο έλεγχο και επιτήρηση και πως οι δικές του απαιτήσεις (και τρελές ιδιαιτερότητες πολλές φορές) έρχονται να καθορίσουν την επιτυχία των φοιτητών στην εξεταστική, στην λήψη του πτυχίου τους. Δεν ενσωματώσαμε τα τρομοκρατικά και ρατσιστικά χτυπήματα του Ρούσσου και δείξαμε σε κάθε επίδοξο συνεχιστή της παράδοσης του Ρούσσου πως και η δικιά του καρέκλα μπορεί να τρίζει.

Είναι επίσης σπουδαία νίκη γιατί δείχνει πως με την ενεργοποίηση του συνόλου των φοιτητών και την έμπρακτη υπεράσπιση των συμφερόντων τους από τους ίδιους και όχι από την ανάθεσή της σε πολιτικές δυνάμεις και φοιτητοπατέρες (άλλωστε ήταν τραγική η απουσία και η σιωπή των υπολοίπων παρατάξεων σχετικά με διάφορα ζητήματα, όπως του Ρούσσου, για τη λίστα συγγραμμάτων κ.α.) είναι δυνατό να επιτευχθούν απτές υλικές νίκες.


Τους ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών και εξέτασης υπερασπίζεται δυναμικά το φοιτητικό κίνημα εδώ και πολλά χρόνια. Είναι σαφές πως σε κάθε προσπάθεια άρσης των κεκτημένων δικαιωμάτων των φοιτητών, δυσχέρανσης της φοιτητικής καθημερινότητας, εντατικοποίησης των σπουδών, πειθάρχησης του φοιτητικού σώματος, θα μας βρίσκουν αντιμέτωπους με όπλο τις συλλογικές διαδικασίες, τις δυναμικές μορφές πάλης μας.

Ρ.Α.Πα.Ν. - Σ.Α.Φ.Ν.