Εγκλήματα κατά της ζωής...

Την Δευτέρα 26/1 στις 4 τα ξημερώματα ο δήμαρχος Αθηναίων έδωσε την εντολή, για ένα ακόμη περιβαλλοντικό (και όχι μόνο) έγκλημα στην πυκνοκατοικημένη και πυκνοδομημένη Αθήνα, να κοπούν περίπου 40 αιωνόβια δέντρα στο πάρκο των οδών Κύπρου και Πατησίων.
Ζούμε σε μια πόλη που κινείται σε εξαντλητικούς ρυθμούς, ώστε να είμαστε πιο αποτελεσματικοί και παραγωγικοί, σε μια πόλη που επιτάσσει η διασκέδαση και η ψυχαγωγία να είναι συγκεκριμένη στα πλαίσια καταναλωτικών προτύπων του trendy και του glamour. Σε μια πόλη όπου οι ελεύθεροι χώροι , όπως πλατείες ,πάρκα και δη το πράσινο βρίσκονται υπό συνεχή απειλή στα πλαίσια της εμπορευματοποίησης, της «ανάπτυξης» και της «ανάπλασής τους». Η έννοια της γειτονιάς και του δημόσιου χώρου ως ενός πεδίου κοινωνικοποίησης και συλλογικής δράσης υποβαθμίζεται διαρκώς από τις δημοτικές και κρατικές αρχές και στο τέλος αντικαθίσταται το παγκάκι της πλατείας από το τραπέζι της καφετέριας.
Στα πλαίσια αυτής της λογικής κινείται και το σχέδιο του «πράσινου-ευαίσθητου» δημάρχου Αθηναίων στο συγκεκριμένο πάρκο, η δημιουργία ενός υπόγειου πάρκινγκ και η παραχώρησης της χρήσης του και των κερδών του για τα επόμενα 30 χρόνια από την εργολήπτρια εταιρεία Κοινοπραξία "Δομοτεχνική Τεχνική Τουριστική ΑΕ". Είναι προφανές ότι σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αντικατασταθεί η εικόνα ενός καταπράσινου πάρκου από ένα υπόγειο πάρκινγκ με 5 δεντράκια επάνω, καθώς ο κ. Κακλαμάνης ισχυρίζεται ότι θα δενδροφυτευτεί. Αντίστοιχα παραδείγματα τέτοιων σχεδίων ανάπλασης είναι οι πλατείες Κάνιγγος και Πρωτομαγιάς στο Πεδίο του Άρεως οι οποίες αποτελούν υποδείγματα τσιμεντοποίησης.
Το αδιανόητο της υπόθεσης είναι ότι ο κ.Κακλαμάνης έκοψε αυτά τα δέντρα εν μια νυκτί και στα κρυφά παρότι η Δασική Υπηρεσία είχε αποστείλει έγγραφο προς τη Διεύθυνση Κατασκευών του Δήμου, το Μάη του 2007, σύμφωνα με το οποίο δεν επιτρεπόταν σε καμία περίπτωση η κοπή δένδρων στο συγκεκριμένο χώρο ! Για ακόμη μια φορά το κράτος και οι δημοτικές αρχές παραβιάζουν το σύστημα νομιμότητας που οι ίδιοι έχουν θέσει και όχι μόνο αυτό, αλλά υπερασπίστηκαν και τις πράξεις τους με σθένος έχοντας από τα ξημερώματα παρατεταγμένα στο χώρο ΜΑΤ, ώστε να αποκλειστούν επερχόμενες αντιδράσεις και να διασφαλιστεί η περίφραξη του χώρου για να μην χάνει και ο εργολάβος το χρόνο του.
Οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής που το αντιλήφθηκαν και πήγαν να διαμαρτυρηθούν προπηλακίστηκαν και χτυπήθηκαν από εργολάβους και αστυνομία σε αγαστή συνεργασία. Στη διάρκεια όμως της ημέρας ολοένα και περισσότερος κόσμος συγκεντρωνόταν με αποτέλεσμα να σκληρύνει η καταστολή. Τα ΜΑΤ έδιωχναν με την βία και σπρώχνοντας τον κόσμο από το πάρκο, που ήθελε να αποκλείσει το ενδεχόμενο περίφραξης του χώρου. Ακόμη, ψέκαζαν τους κατοίκους με δακρυγόνα ούτως ώστε να τους διαλύσουν, αλλά αυτό δεν έγινε δυνατό και έτσι το βράδυ πραγματοποιήθηκε δενδροφύτευση, για να αποτραπεί η μετατροπή και αυτού του κοινόχρηστου χώρου σε έναν ακόμη ιδιωτικό και περιφρουρημένο.
Η κινητοποίηση και η επαγρύπνηση για την προστασία των ελεύθερων και πράσινων χώρων πρέπει να είναι συνεχείς, γιατί είναι πράγματα τα οποία δεν αντικαθίστανται από τη στιγμή που θα καταστραφούν.

· Τρίτη 27/1, 19.00 στο πάρκο Κύπρου και Πατησίων προβολή ταινίας και συζήτηση.

ΠΕΡΙΦΡΑΞΗ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ ΘΑ ΒΑΛΕΙ
ΒΑΛΤΟ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΦΑΣΙΣΤΑ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ!

Φωτογραφίες από το σημερινό πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο

ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ…

Κι ενώ η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θεωρούσε πως ανενόχλητη θα μπορούσε να ολοκληρώσει τα μεταρρυθμιστικά της σχέδια, πάρα τη φθορά που είχαν προκαλέσει στην εικόνα της τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα και τις δυναμικές κινητοποιήσεις των φοιτητών και των εργαζομένων το προηγούμενο χρονικό διάστημα, σε εκπαίδευση και εργασία, ξέσπασε μετά τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου η πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη.

Το ότι αυθόρμητα μετά τη δολοφονία ξεχύθηκαν στους δρόμους και υιοθέτησαν ριζοσπαστικές μορφές πάλης διευρυμένα κοινωνικά στρώματα, όπως νεολαίοι, μετανάστες και εργαζόμενοι που εδώ και καιρό βίωναν την καταπίεση, την αφαίρεση δικαιωμάτων και ελευθεριών τους, την οικονομική εξαθλίωση και ήξεραν πως δεν τους περιμένει κανένα καλύτερο μέλλον, οδήγησαν την ελληνική κυβέρνηση στην αναδίπλωση.

Και αφού η φυσική καταστολή, η τρομοκράτηση και η συκοφάντηση των διαδηλωτών δεν εμπόδισαν τους τελευταίους να συνεχίζουν να φωνάζουν συνθήματα κατά της κυβέρνησης των δολοφόνων και των κυβερνητικών μεταρρυθμίσεων και να προβαίνουν σε δυναμικές συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, η κυβέρνηση αποφάσισε να θωρακιστεί πολιτικά με το να ενσωματώσει τα αιτήματα της εξέγερσης του Δεκέμβρη κάνοντας έναν ανασχηματισμό-κοροϊδία.

Σε αυτά τα πλαίσια εντάσσονται και οι εξαγγελίες του νέου υπουργού Παιδείας, του «καλού μας» Άρη Σπηλιοτόπουλου, για έναρξη του κοινωνικού διαλόγου για την παιδεία την Παρασκευή, 23/01. Είναι απορίας άξιο το πώς ο νέος υπουργός θεωρεί πως με βόλτες σε σχολεία και σχολές και δυο φιλικά χτυπήματα στην πλάτη οι μαθητές και οι φοιτητές θα ξεχάσουν πως οι κυβερνήσεις εδώ και καιρό συνδιαλεγόταν με ρίψεις χημικών, ξυλοδαρμούς και συλλήψεις, πως οι φοιτητές δεν θυμούνται ότι ένας άλλος στημένος διάλογος το 2006 στο Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας είχε σαν αποτέλεσμα την πρόταση να αποσυρθεί από τον πρώτο νόμο- πλαίσιο η ρύθμιση για διαγραφή των φοιτητών στα ν+2 χρόνια και να γίνει 2ν, πως διάλογος από μηδενική βάση ενώ έχουν ψηφιστεί ο νόμος πλαίσιο, τα ΚΕΣ, η βάση του 10 απλά δεν μπορεί να υπάρξει!

Είναι σαφές πως απέναντι σε αυτά το φοιτητικό κίνημα πρέπει να πει πως τα λόγια είναι περιττά… Πως δεν έχει τίποτα να συζητήσει με μια αδιάλλακτη κυβέρνηση που στήνει τους φοιτητές στον τοίχο και ψηφίζει νόμους που πλήττουν την καθημερινότητα του, αναιρούν τα κεκτημένα δικαιώματα του και τις πολιτικοσυνδικαλιστικές του ελευθερίες, αίρουν το Άσυλο, κατακερματίζουν τα επαγγελματικά και εργασιακά του δικαιώματα και οδηγούν σε ένα αβέβαιο εργασιακό μέλλον…Πως δεν υπάρχει μέση οδός και μέση λύση για το αν ο κάθε φοιτητής θα διαγράφεται, αν θα περνάει από πειθαρχικά συμβούλια, αν θα αρθεί το λαϊκό Άσυλο, αν το πτυχίο του δεν έχει κανένα δικαίωμα και μόνιμο αντίκρισμα στην αγορά εργασίας…

Είναι σαφές πως όταν οι δυνάμεις του κινήματος οδηγούνται στο τραπέζι του διαλόγου σε μια εξορισμού ναρκοθετημένο πεδίο που είναι αυτό του κυβερνητικού διαλόγου με de facto προϋπόθεση τα κυβερνητικά εκτρώματα, το μόνο που κάνει είναι να ενσωματώνει τους δυναμικούς αγώνες σε δήθεν «βελτιωτικές» προτάσεις και να τους οδηγεί στη ήττα.

Μόνος στόχος της κυβέρνησης, αφού «όπου δεν πίπτει ράβδος, ίσως να πίπτει λόγος»(!), είναι νομιμοποιήσει τις καταδικασμένες από το ασυμβίβαστο φοιτητικό κίνημα μεταρρυθμίσεις της μέσα από ένα διάλογο-φιάσκο.

Αντίθετα, οι φοιτητές με το όπλο των συλλογικών διαδικασιών τους και των δυναμικών, μαζικών κινητοποιήσεων θα υπερασπιστεί με τον ίδιο τρόπο που το κάνει εδώ και χρόνια, τα κεκτημένα δικαιώματα του: ανθρώπινους όρους σπουδών, ισχυρά επαγγελματικά δικαιώματα, επαγγελματική προοπτική και θα βροντοφωνάξει: κάτω τα χέρια από τη νεολαία!

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ Σ. Φ. ΝΟΜΙΚΗΣ

ΤΕΤΑΡΤΗ, 21/01, 13.00, ΑΜΦ.1

Ρ.Α.Πα.Ν.- Σ.Α.Φ.Ν.

ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΝΟΣ ΧΑΦΙΕ

Ή με τη Νεολαία, ή με τον Κορκονέα...

Το Δεκέμβριο του 2008 η ελληνική κοινωνία βίωσε μια κατάσταση πρωτόγνωρη για τα σύγχρονα κοινωνικά δεδομένα. Η συσσωρευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή εξαιτίας των επιπτώσεων της διεθνούς οικονομικής κρίσης και της εξαιρετικά επιθετικής αναδιαρθρωτικής πολιτικής της κυβέρνησης, όπως και όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών, η οποία αίρει στοιχειώδη κεκτημένα σε εκπαίδευση και εργασία(εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, ασφαλιστικό, φορολογικό, ιδιωτικοποιήσεις κλπ) βρήκε τη διέξοδό της επ’ αφορμή της εν ψυχρώ δολοφονίας του δεκαπεντάχρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από ειδικό φρουρό σε ένα μαζικό λαϊκό ξέσπασμα. Φυσικά, σε αυτή την κατεύθυνση συνέτεινε και η συνεχής σκλήρυνση της κρατικής καταστολής στα τελευταία χρόνια που αποσκοπούσε στη βίαιη καταστολή των κινημάτων(βλέπε φοιτητικό κίνημα )και κάθε μορφής αντίστασης της οποίας επιστέγασμα αποτέλεσε η εκτέλεση ενός μαθητή από ένα στέλεχος του κρατικού κατασταλτικού μηχανισμού

Σ’ αυτή την πρωτόγνωρη κοινωνική έκρηξη πήραν μέρος πολυάριθμες και εξαιρετικά ετερογενείς κοινωνικές μερίδες. Σ’ αυτήν συμμετείχαν μαθητές, που όχι μόνο συνδέονται άμεσα με το γεγονός αλλά υφίστανται μια συνεχή καταπίεση από τον εκπαιδευτικό μηχανισμό και τους εξαιρετικά εντατικούς ρυθμούς του σχολείου, φοιτητές με πρόσφατες τις μνήμες της άγριας καταστολής των κινητοποιήσεων τους, νέοι εργαζόμενοι οι οποίοι τελούν υπό απαράδεκτες εργασιακές συνθήκες και μια συνεχή αβεβαιότητα σε σχέση με το εργασιακό τους μέλλον. Επίσης συμμετείχαν περιθωριοποιημένα και εξαθλιωμένα κοινωνικά στρώματα κυρίως μετανάστες οι οποίοι όχι μόνο υφίστανται καθημερινή εκμετάλλευση αλλά και γνωρίζουν το πιο σκληρό πρόσωπο της κρατικής καταστολής (απαγωγές Πακιστανών, βασανισμοί στα Α. Τ, δολοφονία τουλάχιστον ενός μετανάστη κάθε Κυριακή στην Πέτρου Ράλλη)

Από την πρώτη στιγμή που χιλιάδες άτομα άρχισαν να συρρέουν στους δρόμους σε μαζικότατες διαδηλώσεις με δυναμικά χαρακτηριστικά και διάθεση έμπρακτης αμφισβήτησης της κρατικής καταστολής η κυβέρνηση όχι μόνο σκλήρυνε ακόμα περισσότερο την ίδια τη φυσική καταστολή με χρήση σωρείας χημικών, αθρόες και αναίτιες συλλήψεις και ξυλοδαρμούς διαδηλωτών αλλά και επιχείρησε να ενεργοποιήσει συμμαχίες και μηχανισμούς κατασυκοφάντησης του ίδιου του λαϊκού κινήματος. Τέτοιοι ήταν οι διάφοροι δημοσιογράφοι (βλέπε Πρετεντέρης )και εκδότες πιστοί σύμμαχοι της αντιδραστικής πολιτικής καθώς και η ίδια η ακροδεξιά που είτε με την επίσημη πολιτική της έκφραση-ΛΑΟΣ λασπολογεί ενάντια στο κίνημα είτε με ακροδεξιές ομάδες τύπου χρυσή αυγή που με το προκάλυμμα των αγανακτισμένων πολιτών επιτίθενται ανοιχτά εναντίων αγωνιστών (φτάνουν σε σημείο να χτυπάνε κουδούνια σπιτιών)

Δυστυχώς ωστόσο ανάλογη στάση πλήρους στήριξης του κυβερνητικού κέντρου και των επιλογών του κατασυκοφάντησης και απονομιμοποίησης του κινήματος στα μάτια της κοινωνίας τήρησαν και πολιτικές δυνάμεις που θέλουν να εντάσσονται στην αριστερά και συγκεκριμένα το ΚΚΕ. Ειδικότερα το κόμμα εκείνο που αυτοαναγορεύεται σε μοναδικό εκφραστή των συμφερόντων των λαϊκών μαζών θεωρώντας οποιαδήποτε κινηματική διαδικασία έξω από αυτό προβοκατόρικη και χαφιέδικη σε όλη τη διάρκεια της εξέγερσης ταυτίστηκε πλήρως με τις θέσεις όχι μόνο της κυβέρνησης αλλά και της ακροδεξιάς καταλήγοντας να λαμβάνει συγχαρητήρια από την τελευταία. Έτσι από την πρώτη στιγμή κατήγγειλε με τους πιο σκληρούς όρους τις οργισμένες μάζες που βγήκαν αυθόρμητα στους δρόμους τηρώντας μια στάση συμβιβασμού με μια κυβέρνηση της οποίας η πολιτική είχε ως απόληξη τη δολοφονία ενός μαθητή. Το ΚΚΕ αναπαρήγαγε τη πλέον αντιδραστική πολιτική ρητορεία, τη διαρκή προβοκατορολογία και την ταύτιση των αγωνιστών με πράκτορες της CIA, σωματέμπορους και μαφιόζους.

Παράλληλα έκανε δηλώσεις νομιμοφροσύνης στη δεξιά δηλώνοντας ότι οι δικές του πορείες-πάντα περιχαρακωμένες καθαρά κομματικές και πυροσβεστικές ως προς το κίνημα - διαλύονται ησύχως ενώ .όλες οι υπόλοιπες αποτελούνται μόνο από προβοκάτορες κουκουλοφόρους τους οποίους και καλούσε την αστυνομία να συλλάβει. Την ίδια στιγμή ο συνδικαλιστικός του φορέας στα πανεπιστήμια η ΠΚΣ αναλάμβανε το ρόλο της ΔΑΠ προσπαθώντας να εμποδίσει τη συμμετοχή των φοιτητικών συλλόγων στο κίνημα είτε με το να κλείνει τις σχολές με απόφαση της Κ.Ε. του ΚΚΕ(!) προκειμένου να μην πραγματοποιηθούν συνελεύσεις είτε με το να μη συμμετέχει σε όσες διεξήχθησαν ακριβώς όπως και η ΔΑΠ αλλά να βρίσκεται απ’ έξω και να καλεί τους φοιτητές να αποχωρήσουν.Στους εργασιακούς χώρους το «αγωνιστικό»και «ταξικό» ΠΑΜΕ δεν καλεί ούτε σε μία απεργία υπονομεύοντας την περεταίρω μαζικοποίηση του κινήματος.

Μια τέτοιου τύπου τοποθέτηση ταυτόσημη με αυτή του ΛΑΟΣ συνιστά το καλύτερο άλλοθι για την ακόμα μεγαλύτερη καταστολή των αγώνων από την κυβέρνηση. Επιχειρεί να ενεργοποιήσει τα πλέον συντηρητικά αντανακλαστικά στην κοινωνία χωρίς ευτυχώς έως τώρα, ακριβώς λόγω των πολύ σημαντικών ερεισμάτων αυτής της εξέγερσης και της ευρείας κοινωνικής αποδοχής της, να το έχει επιτύχει. Ταυτόχρονα καταγγέλλει τους χιλιάδες αγωνιστές ανάμεσά τους και πάρα πολλούς μαθητές που με πραγματική πολιτική στοχοθεσία συγκρούονται με τις δυνάμεις καταστολής χαρακτηρίζοντας τους εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου.



Ακόμα όμως και στην περίπτωση των μερίδων εκείνων που έχοντας υποστεί τη μέγιστη περιθωριοποίηση π.χ μετανάστες, άνεργοι κλπ και μην έχοντας τίποτα να χάσουν προέβαιναν σε μη στοχευμένες συγκρούσεις και σε λεηλασίες –απλό ξέσπασμα οργής χωρίς πολιτικά αποτελέσματα- το κόμμα εκείνο που εμφανίζεται ως ο υπέρμαχος των καταπιεσμένων παραγνωρίζει το γεγονός ότι οι άστοχες αυτές κινήσεις δεν είναι παρά αποτέλεσμα τη ς ακραίας κρατικής καταστολής και μιας πολιτικής καμίας παραχώρησης που οδηγεί ολόκληρες κομμάτια της κοινωνίας στην απόλυτη εξαθλίωση. Ενδεικτικό είναι ότι λόγω της τοποθέτησης του αυτής το ΚΚΕ έγινε πρωτοσέλιδο στις πλέον δεξιές εφημερίδες οι οποίες και το καλούσαν να αναλάβει το ρόλο των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους «αφού δεν μπορεί η αστυνομία να αναλάβει το ΚΚΕ»

Η στάση του ξεκάθαρα προδοτική και κατασταλτική για το κίνημα ερμηνεύεται εν μέρει από μια σειρά αιτιών. Καταρχάς έχει ενσωματώσει πλήρως την κρατική καταστολή ενώ παράλληλα διέπεται από ακραίο εκλογικισμό και κυβερνητισμό θεωρώντας ότι τα κοινωνικά κινήματα δεν μπορούν να επιτύχουν καμία νίκη στο σήμερα και μεταθέτοντας την ικανοποίηση των λαϊκών συμφερόντων στην ανάληψη της κοινοβουλευτικής εξουσίας από το ίδιο.
Υπ’ αυτή την έννοια τα κινήματα για το ΚΚΕ έχουν νόημα αποκλειστικά και μόνο όταν ελέγχονται πλήρως από αυτό (και είναι προφανές ότι μια εξέγερση τέτοιου μεγέθους δεν μπορεί να είναι απόλυτα ελεγχόμενη από κανένα πολιτικό φορέα) και εξαργυρώνονται σε εισροή νέων μελών και σε μεγαλύτερη εκλογική καταγραφή του. Σε κάθε άλλη περίπτωση δεν μπορούν να πετύχουν τίποτα καθώς ο κρατικός μηχανισμός είναι πανίσχυρος και αδιαπέρατος , συμβάλλουν απλώς στην κατασταλτική θωράκιση του κράτους περαιτέρω και άρα καλύτερα είναι να πατάσσονται εν τη γενέση.

Μάλιστα αυτή η αντίληψη του ΚΚΕ είναι κι εκείνη που επικαθόρισε τη στάση του στις φοιτητικές κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος όταν αντιλαμβανόμενο ότι δεν πρόκειται να τις καρπωθεί εκλογικά τις κατάστειλε διαλύοντας τις γενικές συνελεύσεις και καταγγέλλοντας τους κινητοποιούμενους συλλόγους ως προβοκάτορες καταλήγοντας στο να λάβει συγχαρητήρια από τον υπουργό παιδείας. Επίσης η στάση του ΚΚΕ αιτιολογείται από τα κοινωνικά στρώματα τα οποία παραδοσιακά το στηρίζουν και αποτελούν ψηφοφόρους του.
Προσκολλημένο σε μια λογική στείρας εκλογικής εκπροσώπησης και καμίας εμπιστοσύνης στη δύναμη του αγωνιζόμενου λαού πάγια απευθύνεται και προσαρμόζει το λόγο του ανάλογα σε μικροαστικά και εν γένει συντηρητικά στρώματα στους γνωστούς «νοικοκυραίους» οι οποίοι κάθε άλλο παρά έχουν διάθεση να συγκρουστούν με τις δυνάμεις καταστολής και κάθε άλλο παρά ευχαριστημένοι είναι με μια κατάσταση παρατεταμένης αναταραχής και παύσης της οικονομικής δραστηριότητας στο κέντρο όλων των πόλεων της χώρας.

Έτσι το ΚΚΕ καμιά πραγματική διάθεση σύγκρουσης μέχρι την τελική νίκη με τις κυβερνητικές επιλογές δεν έχει παρά μόνο σε διακυρηχτικό επίπεδο και εν τέλει λειτουργεί εκτονωτικά για τα κινήματα. Ωστόσο στη δεδομένη περίοδο η στάση του ξεπερνάει κάθε όριο συντηρητικής τοποθέτησης , το τοποθετεί στο στρατόπεδο του αντιπάλου του λαού και το καθιστά δεκανίκι της κυβέρνησης των δολοφόνων.

Μάλιστα οι συντάκτες της εφημερίδας – πολιτικού οργάνου του ΚΚΕ «Ριζοσπάστης» μάλλον στο μέλλον θα έπρεπε να αναζητήσουν δουλεία σε κάποιο ακροδεξιό έγγραφο τύπου στόχος αφού πλην όλων των υπόλοιπων ακραία αντιδραστικών δημοσιευμάτων πραγματικά είχαν το θράσος να δημοσιεύσουν ένα διήγημα-φανταστική συνομιλία με τον Κορκονέα με τίτλο «το λάθος τηλεφώνημα ενός φονιά» το οποίο πέρα από κάθε όριο δεξιάς τοποθέτησης επιχειρεί να καταδείξει τα κίνητρα της δολοφονίας.

Και για του λόγου το αληθές : «καλά να πάθει το κωλόπαιδο, το πλουσιόπαιδο που γύρευε να κάνει πλάκα σε μας, που μας έβριζε κωλόμπατσους και τα τέτοια...είμαστε οι μόνιμοι στόχοι
γινόμαστε σάκοι του μποξ Ξέρεις πόσες φορές πήγαν να με κάψουν σαν λαμπάδα αυτά τα κωλόπαιδα, οι φονιάδες οι κουκούλες; Ένα κομμάτι ψωμί έβγαζα κι εγώ, το παιδί της παραδουλεύτρας από το χωριό τα σίγουρο ψωμί και να μας, δέκα χρόνια στη σφηκοφωλιά, στα Εξάρχεια με όλο εκείνο το αληταριό,
Ξέρεις πώς είναι να έχεις το σιδερικό στη θήκη και να σε βλαστημάνε και να σου πετάνε μπουκάλια που μπορεί
Και να 'ρχονται αυτά τα κωλόπαιδα, που δεν έχουν δουλέψει στη ζωή τους και να σε βρίζουν Πόσοι από αυτά τα κωλόπαιδα είναι εργαζόμενοι των 700 ευρώ Κανένας! Ποιος μεροκαματιάρης προλαβαίνει να βγει στους δρόμους, πόσοι από τους αναγκεμένους έχουν τέτοιες πολυτέλειες; Έχω τρία παιδιά να μεγαλώσω κι εγώ. Ναι, σαν εκείνο που σκότωσα, θα μου πεις, το ξέρω και τα δικά μου έχουν μόνο εμένα και τη μάνα τους, δεν έχουν σπίτι ιδιόκτητο, δεν έχουν τρία αυτοκίνητα, δεν έχουνε νταντάδες και καθηγητές στο σπίτι. Που με τη σειρά τους, μεγαλώνοντας, θα βαδίσουν στα χνάρια μου, τη λαμπρή «σταδιοδρομία» μου. Γιατί άλλη επιλογή δεν έχουν.»

Κοινώς τα στελέχη των κατασταλτικών μηχανισμών δηλαδή τα κατεξοχήν όργανα επιβολής της κυβερνητικής πολιτικής και κατάπνιξης κάθε αντίστασης και διεκδίκησης δεν είναι τίποτα άλλο παρά «τα παιδία της εργατικής τάξης» τα οποία απλά βγάζουν το ψωμί τους δέρνοντας ανελέητα εργάτες και λοιπούς εργαζομένους, μαθητές, φοιτητές, συνταξιούχους κλπ κλπ οι οποίοι διεκδικούν τα αυτονόητα. Ο σημαντικότατος ρόλος των κατασταλτικών μηχανισμών στον αγώνα των εργαζομένων ενάντια στην εκμετάλλευση τους αποσιωπάται πλήρως και τα στελέχη τους απλά αναγορεύονται σε απλούς διεκπεραιωτές μιας εργασίας χωρίς να θεωρείται ότι η εκπαίδευσή τους και η λειτουργία που αντικειμενικά επιτελούν συνεπάγεται και μια δική τους συγκεκριμένη τοποθέτηση. Μάλιστα με χυδαίο τρόπο η δολοφονία δικαιολογείται εν μέρει από τη «δίκαιη» αγανάκτηση των αστυνομικών οργάνων επειδή διευρυμένα στρώματα βλέποντας στο πρόσωπό τους συμπυκνωμένη τη κρατική βία και καταπίεση τους αποστρέφονται!

Βέβαια ας μη ξεχνάμε ότι απέναντι στην αγανάκτηση των αστυνομικών επειδή τους «βρίζουν»βρέθηκε εν προκειμένω η απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής. Μια περιοχή κατεξοχήν ιδεολογικοπολιτικών ζυμώσεων και ιστορικής σημασίας όπως τα Εξάρχεια που δέχεται συνεχή κατασταλτικά χτυπήματα από τον κρατικό μηχανισμό αντιμετωπίζεται ως άντρο τρομοκρατών και κωλόπαιδων ενώ η ζωή των πραγματικά λαϊκών παιδιών των αστυνομικών αξίζει περισσότερο επειδή δεν έχουν συγκεκριμένες ανέσεις.

Μάλιστα το «κόμμα της εργατικής τάξης» θεωρεί ότι οι νέοι με ταξική καταγωγή από τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα έχουν προδιαγεγραμμένη προοπτική η οποία είναι να τεθούν στην υπηρεσία του κράτους και μάλιστα αυτά τα στελέχη των κατασταλτικών μηχανισμών είναι η περιβόητη νέα γενιά εργαζομένων υπό εξαιρετικά δυσμενείς όρους. Οι «καημένοι» αστυνομικοί είναι οι υπομονετικοί διασφαλιστές της τάξης και της ασφάλειας απέναντι σε οποιαδήποτε κωλόπαιδα είτε προασπίζουν τα δικαιώματά τους διαδηλώνοντας είτε κάνουν μια βόλτα σε ιστορικά και πολιτικά φορτισμένες περιοχές όπως τα Εξάρχεια, όπως ο Γρηγορόπουλος. Δολοφονούν και καταστέλλουν επειδή φοβούνται εκείνα τα περιθωριοποιημένα από το ίδιο το σύστημα στοιχεία που ξεσπούν κάποιες φορές και άσκοπα την οργή τους σε αυτό που γι αυτούς αποκρυσταλλώνει τη κρατική βία, στα γκλομπ, στις ασπίδες και στις απειλές των ΜΑΤ

Συγκεφαλαιώνοντας, στη συγκυρία το ΚΚΕ συντάσσεται πλήρως με την κυβερνητική πολιτική την οποία γενικά κατά τα άλλα καταγγέλλει συντηρητικοποιεί διαρκώς την πολιτική του τοποθέτηση, προλειαίνει το έδαφος για ευρύτερα κατασταλτικά χτυπήματα στο μέλλον και συνολικά συμβάλλει τα μέγιστα στην υπονόμευση και τη μη νικηφόρα έκβαση της μεγαλύτερης κοινωνικής εξέγερσης στην Ελλάδα τουλάχιστον από τη μεταπολίτευση και έπειτα στην απονομιμοποίηση γενικότερα των μαζικών και δυναμικών κινημάτων και εν τέλει στην όσο το δυνατόν γρηγορότερη επαναφορά στην ομαλότητα και σταθεροποίηση του κυβερνητικού κέντρου. Από την πλευρά μας ως μια πολύ μικρή συνιστώσα αυτού του τεράστιου κινήματος δεν καλούμε αλλά εγκαλούμε το ΚΚΕ εάν θέλει να τοποθετείται στην αριστερά να αναθεωρήσει ριζικά τη στάση του και να περάσει από το στρατόπεδο της κυβέρνησης στο στρατόπεδο των λαϊκών μαζών και των νικηφόρων κοινωνικών αγώνων.

Ρ.Α.Πα.Ν.-Σ.Α.Φ.Ν.

Ανακοίνωση του Συντονιστικού Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων Αθήνας (Πέμπτη 15/01)

Το φοιτητικό κίνημα πιάνοντας το νήμα της εξέγερσης του Δεκέμβρη, συνεχίζει και κλιμακώνει την ανυποχώρητη πάλη του ενάντια στην κυβέρνηση που στερεί κάθε δικαίωμα από τη νεολαία, ενάντια στην πολιτική που σκοτώνει τις ανάγκες και τα όνειρα μας, ενάντια στη συμπολίτευση του ΠΑΣΟΚ, και τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Κυβέρνηση, ΠΑΣΟΚ, κυρίαρχες δυνάμεις και αστικά ΜΜΕ ζητούν πιστοποιητικά υποταγής από τη μαχόμενη νεολαία, στήνουν σκηνικό τρόμου και «εξομάλυνσης» για να συντρίψουν το κίνημά της. Ο σύγχρονος εργασιακός μεσαίωνας που βιώνουμε, η πλήρης υποταγή της εκπαίδευσης στις ανάγκες του κεφαλαίου, η νέα επίθεση σε εκπαίδευση και εργασία που εντείνεται λόγω και της κρίσης δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αναμονής και συναίνεσης. Το ρήγμα που έχει ανοίξει σε αυτή τη γενιά με την κυρίαρχη πολιτική και τους διαχειριστές της, μέσα από τους παρατεταμένους μεγαλειώδεις αγώνες του φοιτητικού και ευρύτερα του νεολαιίστικου κινήματος, θα βαθύνει και θα μεγαλώσει. Η εξέγερση του Δεκέμβρη δείχνει ότι η νεολαία συγκρούεται με την προοπτική της γενιάς των 400, ότι δεν ανέχεται και σπάει στο δρόμο την τρομοκρατία κυβέρνησης και κράτους, ότι ενώνεται αγωνιστικά για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων της. Ανέδειξε νέες μορφές αυτό – οργάνωσης της πάλης συλλογικά, από τα κάτω σε μαχητική ριζοσπαστική κατεύθυνση. Με μαζικό ανατρεπτικό κίνημα της νεολαίας και των εργαζομένων εφορμούμε από το Δεκέμβρη στους σημερινούς αγώνες για τη νίκη.

Αυτή την όξυνση του μαζικού λαϊκού κινήματος θέλουν να τσακίσουν η κυβέρνηση (προ και μετά ανασχηματισμού), με τη σύμπραξη του ΠΑΣΟΚ, το ΛΑΟΣ με το κατασταλτικό πογκρόμ απέναντι στο κίνημα. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η ενεργοποίηση του τρομονόμου για τους συλληφθέντες της Λάρισας, η ενορχηστρωμένη επιχείρηση κατάργησης του ασύλου, η δολοφονική επίθεση στην Κ. Κούνεβα από την εργοδοτική τρομοκρατία, η προετοιμασία του στρατού για τη διάλυση και το χτύπημα των διαδηλώσεων, η απαγόρευση διαδηλώσεων (Πτολεμαΐδα). Έκδηλη ήταν και η προσπάθεια της κυβέρνησης και των συμμάχων της να συνδέσει τα εν γένει εχθρικά, έξω και ενάντια στο κίνημα, περιστατικά των πυροβολισμών στου Ζωγράφου και της δολοφονικής επίθεσης σε άνδρα των ΜΑΤ στα Εξάρχεια για να τρομοκρατήσει ιδεολογικά και να καταστείλει τους κοινωνικούς αγώνες.

Το σάρωμα των λαϊκών ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων είναι το αναγκαίο συμπλήρωμα της βάρβαρης αντεργατικής επίθεσης που προωθείται από το κεφάλαιο. Στο έδαφος της βαθύτατης οικονομικής κρίσης, προετοιμάζεται νέα λεηλασία των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, η ενίσχυση της ακραίας εκμετάλλευσης του κόσμου της δουλειάς, η επιβολή και παγίωση της πιο σκληρής καταστολής απέναντι στο μαζικό λαϊκό κίνημα, η όξυνση των πολεμικών συγκρούσεων ενάντια στους λαούς, με το Ισραήλ και τους συμμάχους του να αφήνουν πίσω από την επιδρομή τους εκατόμβες νεκρών Παλαιστινίων. Το φοιτητικό κίνημα δεν δηλώνει απλά την αλληλεγγύη του στους καταπιεσμένους από τον ιμπεριαλισμό λαούς, αλλά παλεύει έμπρακτα για την ανατροπή της κυβέρνησης που στηρίζει τη σφαγή στην Παλαιστίνη, ενάντια στους διεθνείς οργανισμούς που την προωθούν (ΕΕ, ΝΑΤΟ κ.α.), για το μπλοκάρισμα της μηχανής του πολέμου. Η εισβολή στη Γάζα εντάσσεται στα σχέδια του κυρίαρχου στην περιοχή Ισραήλ, των ΗΠΑ και της ΕΕ, για τη «Νέα Μέση Ανατολή», που θα εξυπηρετεί καλύτερα τα οικονομικά, γεωπολιτικά και στρατιωτικά συμφέροντά τους με την ουσιαστική εξόντωση του παλαιστινιακού λαού και της αντίστασης του. ΗΠΑ και ΕΕ γνώριζαν εκ των προτέρων το επικείμενο έγκλημα, το στήριξαν αλλά και έσπευσαν να δηλώσουν την υποστήριξη τους στο Ισραήλ προβάλλοντας τη λογική των «ίσων αποστάσεων» και εξισώνοντας το θύτη με το θύμα. Η Ελληνική κυβέρνηση συμμετέχει στον πόλεμο και συνδράμει το Ισραήλ εφοδιάζοντας με όπλα και πυρομαχικά το κράτος – δολοφόνο μέσω του λιμανιού του Αστακού. Βαθαίνει τη συμμαχία της με το Ισραήλ με τις δεκάδες στρατιωτικές συμφωνίες, τις κοινές στρατιωτικές ασκήσεις καθώς και με την μεταξύ τους στήριξη σε δύσκολες συνθήκες (προμήθεια δακρυγόνων και χημικών για την καταστολή των κινητοποιήσεων). Το αντιπολεμικό κίνημα πρέπει να ορθώσει ένα παγκόσμιο τείχος αντίστασης και αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό, για να σταματήσει τώρα η δολοφονική επιδρομή του Ισραήλ.

Παλεύουμε για την ανατροπή της κυβέρνησης των δολοφόνων και του πολέμου από το μαζικό εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα και να πέσουν μαζί της οι αντεργατικοί νόμοι, η αντί-εκπαιδευτική πολιτική, τα αντιδημοκρατικά μέτρα. Για να αποκρουστεί η αντεργατική επίθεση με το 65ωρο, τις ιδιωτικοποιήσεις, τη λιτότητα, την κατάργηση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, τη βίαιη εφαρμογή και προώθηση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης σε όλες τις βαθμίδες. Καταδικάζουμε μαζί με την κυβέρνηση κάθε επίδοξο διαχειριστή της ίδιας πολιτικής, το ΠΑΣΟΚ που την στηρίζει τώρα, άνοιξε το δρόμο για τη σημερινή βαρβαρότητα με τις ιδιωτικοποιήσεις, τη λιτότητα και τον αυταρχισμό και είναι συνένοχο στη δολοφονία. Συγκρουόμαστε και απειθαρχούμε στην ΕΕ που οργανώνει και επιβάλλει μαζί με τις κυβερνήσεις τα πιο αντιλαϊκά μέτρα, την πολιτική της Λισαβόνας και της Μπολόνια, τη σκληρή λιτότητα, τους τρομονόμους, τον πόλεμο.

Στο μέτωπο της εκπαίδευσης, στις 23/1 η κυβέρνηση έχει εξαγγείλει την επανέναρξη του «διαλόγου» για την εκπαίδευση με προτεραιότητα την επιχείρηση κατάργησης του ασύλου, αξιοποιώντας και τη συναίνεση των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων. Ο προσχηματικός «διάλογος» στόχο έχει την ενσωμάτωση του ανατρεπτικού και νικηφόρου φοιτητικού κινήματος. Την ίδια στιγμή που το φοιτητικό κίνημα χτυπιέται από τις δυνάμεις καταστολής με το πιο λυσσαλέο τρόπο, που συκοφαντούνται και αμαυρώνονται οι αποφάσεις του, οι πρακτικές και η δράση του, η κυβέρνηση εγκαλεί σε ένα «διάλογο» τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις για να αποσπάσει συναίνεση και νομιμοποίηση για την αντί – εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που έχει καταδικαστεί από τους αγώνες διαρκείας όλης της εκπαίδευσης. Εξαγγέλλει το στημένο διάλογο, την ίδια στιγμή που δίνει εντολή καταστολής των μαχητικών κινητοποιήσεων, εφαρμογής του νόμου – πλαίσιο με το άσυλο και τα συγγράμματα, προώθησης της κοινοτικής οδηγίας 36/05 της ΕΕ για τα ιδιωτικά κολέγια και εφαρμογής του νόμου για τα ΚΕΣ. Καμία νομιμοποίηση και συμμετοχή στο στημένο κυβερνητικό «διάλογο»! Το φοιτητικό κίνημα δεν ενσωματώνεται, δεν τρομοκρατείται, παλεύει μέχρι το τέλος για την ανατροπή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, της αντεργατικής και αντιδημοκρατικής πολιτικής. Με κύτταρο του τον πραγματικό διάλογο και τις αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων και πολιτικό του νεύρο το ενιαίο και ανοιχτό συντονιστικό γενικών συνελεύσεων δηλώνει ότι μόνος στόχος της κυβέρνησης και της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης είναι η περεταίρω κατεδάφιση των εργασιακών και επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων, οι ειδικεύσεις, διαρκείς πιστοποιήσεις και επανακαταρτίσεις, οι κατατμήσεις των γνωστικών αντικειμένων, η επιβολή της ιδιωτικοοικονομικής και ανταποδοτικής λειτουργίας των ιδρυμάτων, η πειθάρχηση της νεολαίας και η καταστολή των αγώνων της. Αυτές οι κατευθύνσεις υλοποιούνται με την προωθούμενη ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας της ΕΕ για τα κολέγια, και με τον αντιδραστικό νόμο πλαίσιο. Η δαμόκλειος σπάθη της απώλειας του εξαμήνου που προβλέπει ο νόμος –πλαίσιο για τη διάρκεια των κινητοποιήσεων (μέχρι δύο εβδομάδες) έχει ήδη καταργηθεί από τις καταλήψεις του Δεκέμβρη. Το φοιτητικό κίνημα δε θα ανεχτεί κανένα εκβιασμό για απώλεια εξαμήνων, απαντάει μαχητικά με τη συνέχιση των καταλήψεων και βάζει στόχο την ακύρωση και ανατροπή του νόμου συνολικά. Διαψεύστηκαν οι κυβερνητικές προσδοκίες που έσπευδαν να ενσωματωθεί η κοινοτική οδηγία 36/05 για τα ΚΕΣ στο ελληνικό δίκαιο στα τέλη του ‘08, όπως είχε δρομολογηθεί στις αρχές του χρόνου με τις αλλεπάλληλες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Ο αγώνας για την αποτροπή της ενσωμάτωσης της κοινοτικής οδηγίας πρέπει να είναι διαρκείας, με το φοιτητικό κίνημα σε συνεχή αγωνιστική επαγρύπνηση. Ο «άγραφος πίνακας» που επικαλείται ο νέος υπ. Παιδείας είναι απάτη! Το φοιτητικό κίνημα μέσα από τις Γενικές του Συνελεύσεις ζητά την κατάργηση τώρα του αντί – εκπαιδευτικού νομοθετικού πλαισίου της κυβέρνησης της ΝΔ. Απαιτούμε την άμεση απόσυρση της κοινοτικής οδηγίας της ΕΕ, του νόμου για τα ΚΕΣ, του αντιδραστικού νόμου – πλαίσιο, του φασιστικού πρότυπου εσωτερικού κανονισμού και την ακύρωση συνολικά της εκπαιδευτικής «μεταρρύθμισης». Τώρα είναι η ώρα για συνολικό αγώνα του φοιτητικού κινήματος ενάντια στην κυβερνητική πολιτική και τους επίδοξους διαχειριστές της. Με μαχητικό αγώνα διαρκείας ενάντια στο στημένο διάλογο και τις «μεταρρυθμίσεις». Με συνελεύσεις - καταλήψεις και διαδηλώσεις, για κατακτήσεις και νίκες!

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ!

Τις τελευταίες μέρες εξελίσσεται ένα οργανωμένο σχέδιο από την κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ και τα ΜΜΕ που στόχο έχει την κατάργηση του ασύλου και το χτύπημα των λαϊκών αγώνων που αυτό προστατεύει. Το άσυλο αποτελεί ιστορική κατάκτηση του λαϊκού κινήματος από τον Νοέμβρη του ‘73, συνδέεται με την ανάπτυξη, αυτό – οργάνωση και κλιμάκωση των αγώνων ειδικότερα του φοιτητικού κινήματος. Η ψήφιση του νόμου πλαίσιο που ξαναορίζει το άσυλο για την αποκλειστική προστασία της εκπαιδευτικής και ερευνητικής λειτουργίας των ιδρυμάτων αποτελεί και την ουσιαστική κατάλυση της έννοιας του ασύλου. Τώρα επιχειρείται η εφαρμογή του βάζοντας στο στόχαστρο τις γενικές συνελεύσεις, τις καταλήψεις και τις κινητοποιήσεις του φοιτητικού κινήματος που συνδέονται με το άσυλο. Η κυβέρνηση συκοφαντεί και διασύρει την έννοια του ασύλου ασύστολα προετοιμάζοντας την «επιβολή της τάξης» από τις δυνάμεις καταστολής, αναιρώντας το άσυλο ως εφαλτήριο και κέντρο αγώνα, ως κατοχύρωση των πολιτικών ελευθεριών. Η υπεράσπιση του ασύλου είναι υπόθεση του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος που στέκεται απέναντι στην κυβερνητική επίθεση, διεκδικεί τα σύγχρονα δημοκρατικά δικαιώματα και παλεύει ενιαία ενάντια στην εκπαιδευτική και εργασιακή αναδιάρθρωση.

Καλούμε σε κοινό μέτωπο και συντονισμό με τους εργαζομένους και τη νεολαία για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας σε εκπαίδευση και εργασία, για τις ελευθερίες της εποχής μας, σε σύγκρουση με το σύστημα και τις κυβερνήσεις του.

Στις 23/1 ημέρα έναρξης του στημένου κοινοβουλευτικού «διαλόγου» το μαθητικό και φοιτητικό κίνημα, όλος ο κόσμος και οι εργαζόμενοι της εκπαίδευσης πρέπει να είναι στο δρόμο, με κατειλημμένες σχολές και σχολεία, με απεργίες για να διατρανώσει ότι δε θα δείξει καμία συναίνεση με την αντί- εκπαιδευτική πολιτική, ότι το πανεκπαιδευτικό κίνημα δε συμβιβάζεται αλλά βλέπει μόνο το δρόμο της ανατροπής!

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ, ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΗΣ ΣΥΜΠΡΑΞΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ

ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΚΑΙ ΗΘΙΚΩΝ ΑΥΤΟΥΡΓΩΝ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΑΘΩΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ

ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΙ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΕΕ, ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΙΣΤΕΙ Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΥ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ. ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΩΡΑ Η ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ

ΝΑ ΑΚΥΡΩΘΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΕ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΕΝΙΑΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΗΝ ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΑΣΤΑΚΟΥ

Καμία ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας 36/05 της ΕΕ και απόσυρση του νόμου για τα ΚΕΣ. Απεμπλοκή της χώρας από την Μπολόνια, τον Κ.Ε.Χ.Α.Ε. και όλες τις συμφωνίες της ΕΕ για την εκπαίδευση.

ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΤΩΡΑ Ο ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ-ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΗΣ, ΤΟΥ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ.

Να αποσυρθεί τώρα ο φασιστικός πρότυπος εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας

Απαιτούμε να δοθούν άμεσα και δωρεάν όλα τα βιβλία και να αποσυρθούν τώρα οι λίστες συγγραμμάτων. Κατάργηση των 4ετών αναπτυξιακών προγραμμάτων. Δε θα ανεχτούμε σε καμία σχολή απειλές για την απώλεια εξαμήνου.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ! Διεύρυνση του σε χώρους δουλειάς και σχολεία

Να κλείσουν και να καταργηθούν τα κολέγια, Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών, και όλα τα κέντρα κατάρτισης. Κατάργηση της βάσης του 10.

Μία σχολή και ένα ενιαίο πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο με όλα τα εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα κατοχυρωμένα σε αυτό. Καμία πιστοποίηση έξω από το πτυχίο. Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους χωρίς ταξικούς, εξεταστικούς και οικονομικούς φραγμούς.

Καμία αξιολόγηση σχολών και πτυχίων, απόσυρση του νόμου για την αξιολόγηση. Όχι στις πιστωτικές μονάδες και τον ατομικό φάκελο προσόντων. Απόσυρση του νόμου για τη διά βίου κατάρτιση – ανασφάλεια.

Απόσυρση του νόμου για τα μεταπτυχιακά που κατοχυρώνει τους κύκλους σπουδών και τα δίδακτρα. Απόσυρση του νόμου για την έρευνα, που υποτάσσει όλη την ερευνητική λειτουργία στους κανόνες της αγοράς.

ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ! ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ Σ.Σ.Ε. ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΤΗΣ ΓΣΕΕ. ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ Ο ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΟΡΟΜΠΗΞΙΑΣ.

ΜΟΝΙΜΗ, ΛΙΓΟΤΕΡΗ, ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΛΑΣΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙ – ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ ΣΙΟΥΦΑ- ΡΕΠΑ –ΠΕΤΡΑΛΙΑ. ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ

ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ.

ΝΑ ΔΙΑΛΥΘΟΥΝ ΜΑΤ, ΜΕΑ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ

ΝΑ ΑΦΟΠΛΙΣΤΕΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ, έξω οι δυνάμεις κατοχής από το κέντρο της Αθήνας και το άσυλο των πανεπιστημιακών χώρων.

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΧΗΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΓΟΝΩΝ

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ:

Νέο γύρο γενικών συνελεύσεων και καταλήψεων σε όλες τις σχολές.

Πανεκπαιδευτική – παλλαϊκή διαδήλωση την Παρασκευή 23/1 με προσυγκέντρωση 12.00 Προπύλαια.

Την Τετάρτη 21/1 καλούμε μαζικούς φορείς και σωματεία σε κοινή εκδήλωση για το πανεπιστημιακό άσυλο και τις δημοκρατικές ελευθερίες στο κάτω Πολυτεχνείο.

Την Πέμπτη 22/1, διαδήλωση στήριξης στην αγωνίστρια Κ.Κούνεβα στις 18:00 στα Προπύλαια μαζί με εργατικά σωματεία.

Συμμετοχή στην πορεία στη Λάρισα το Σάββατο 17/1 για την κατάργηση του τρομονόμου (13.00 στην κεντρική πλατεία)

Το Σάββατο 17/1 συμμετοχή στο αντιπολεμικό συλλαλητήριο στις 13.00

Λειτουργία ενός ενιαίου και ανοιχτού Συντονιστικού των Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων στους φοιτητικούς και σπουδαστικούς συλλόγους.

Συγκρότηση διαδικασιών του Πανεκπαιδευτικού Μετώπου, σε συντονισμό με τις μαθητικές συνελεύσεις και καταλήψεις

Κοινή δράση και συντονισμό με κάθε πρωτοβάθμιο σωματείο, συνδικάτο και ομοσπονδία και εργατικό κέντρο στην κατεύθυνση συγκρότησης κοινού μετώπου νεολαίας και εργαζομένων.

Εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς, συνοικίες, σχολεία για ενημέρωση και κάλεσμα σε κοινή πάλη των εργαζόμενων και του λαού

Κινητοποίηση του φοιτητικού κινήματος σε όποια σχολή τεθεί απειλή απώλειας εξαμήνου.

Φωτογραφίες από το σημερινό παλλαϊκό-πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο

Το πλαίσιο της Ρ.Α.Πα.Ν.-Σ.Α.Φ.Ν. για τη σημερινή γενική συνέλευση του φοιτητικού συλλόγου Νομικής

Πλαίσιο Ρ.Α.Πα.Ν.-Σ.Α.Φ.Ν. - 13 Γενάρη 2009

Publish at Scribd or explore others: συνέλευση κατάληψη

Η εξέγερση δεν τελείωσε! Μόλις άρχισε! ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!

Kάντε κλικ πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση.

Κάτω τα χέρια από τη Γάζα! Νίκη στην Ιντιφάντα!

Kάντε κλικ πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση.

Mην ανησυχείτε συνάδελφοι της ΠΚΣ...Και ο Κορκονέας θα ψηφίσει ΚΚΕ...

Kάντε κλικ πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση.

Φωτογραφίες από το χτεσινό παλλαϊκό-πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο

Και ένα αποκαλυπτικό βίντεο για τη χτεσινή δράση της αστυνομίας...

Βίντεο μνήμης του αγωνιστή Νίκου Τεμπονέρα

Nίκος Τεμπονέρας - 8 Ιανουαρίου 1991 - 2009

Δεκέμβρης 2008: Mια κοινωνική έκρηξη που δεν πρέπει να σβήσει...

Το βράδυ του Σαββάτου 6/12, ο ειδικός φρουρός της αστυνομίας Ε. Κορκονέας δολοφονεί εν ψυχρώ, με σφαίρες κατευθείαν στην καρδιά, το 15χρονο μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλο στα Εξάρχεια, Μεσσολογγίου και Τζαβέλλα.
Στη συνέχεια, ο πρωθυπουργός σπεύδει να κάνει δακρύβρεχτες δηλώσεις ''λύπης'', ο Υπουργός Εσωτερικών και ο Υφυπουργός Δημόσιας Τάξης δηλώνουν παραίτηση για λόγους ''ευθιξίας'' που φυσικά δε γίνονται δεκτές, ενώ τα ΜΜΕ σπεύδουν να αναγάγουν το γεγονός σε μεμονωμένο περιστατικό που η σφαίρα...''εξοστρακίστηκε''.
Τίποτε όμως δεν ήταν δυνατό να ανακόψει την τεράστια λαϊκή οργή που ξέσπασε στους δρόμους της Αθήνας και σε όλες τις μεγάλες πολεις ήδη από το βράδυ της δολοφονίας και κρατά μέχρι και σήμερα...

Το σίγουρο είναι ότι η δολοφονία του Αλέξη δεν αποτελεί μεμονωμένο γεγονός. Ο κατάλογος των θυμάτων της αστυνομικής βίας και κρατικής καταστολής είναι μακρύς από τους ιστορικούς αγώνες του λαϊκού κινήματος έως και πιο πρόσφατα. Κανείς δεν ξεχνά το μικρό Μιχάλη Καλτεζά, τους δολοφονημένους διαδηλωτές Ι. Κουμή και Σ. Κανελλοπούλου, το Νίκο Τεμπονέρα. Πόσο μάλλον κανείς δεν ξεχνά τη νεκρή διαδηλώτρια στη Λευκίμμη το περασμένο καλοκαίρι, τους δαρμένους μέχρι θανάτου από τα ΜΑΤ μετανάστες στην Πέτρου Ράλλη λίγους μήνες πριν.
Η δολοφονία του Αλέξη ήρθε σαν απόληξη της αναβαθμισμένης κρατικής καταστολής στα τελευταία χρόνια σε όλα τα επίπεδα, σαν τη μόνη απάντηση των κυβερνήσεων απέναντι στα κοινωνικά κινήματα. Η ασύστολη ρίψη χημικών και δακρυγόνων, οι μαζικές συλλήψεις και οι ξυλοδαρμοί διαδηλωτών (από...''ζαρντινιέρες'') κατά τη διάρκεια του φοιτητικού κινήματος, η αστυνομοκρατία και η παρακολούθηση σε χώρους δουλειάς, σχολές, δρόμους, σε σημεία κόμβους για το λαϊκό κίνημα, ο βασανισμός κρατουμένων και μεταναστών, καταλήγουν όλα στην αυταρχικοποίηση των κατασταλτικών μηχανισμών, ακόμη και σε στυγνές δολοφονίες.
Οι μέρες που ακολούθησαν την 6η Δεκέμβρη αποτελούν μια πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα κοινωνική έκρηξη που διαγράφει στους δρόμους της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας, των περισσότερων πόλεων πανελλαδικά, τη συσσωρευμένη λαϊκή αγανάκτηση που εκρήγνυται με αφορμή την κρατική δολοφονία.
Αυθόρμητη παρουσία χιλιάδων κόσμου στους δρόμους, μαζικές συγκρούσεις διευρυμένων κοινωνικών στρωμάτων με την αστυνομία σε σημεία κόμβους της κυβέρνησης και των κατασταλτικων μηχανισμών, τη Βουλή, τα Α.Τ., απώθηση της κατασταλτικής επίθεσης των ΜΑΤ με πέτρες και οδοφράγματα στους δρόμους.
Η απάντηση της κυβέρνησης ήταν η γνωστή. Διμοιρίες να κατακλύζουν κάθε γωνία, συλλήψεις, αποπνικτική ρίψη χημικών, ξυλοδαρμοί. Από την άλλη η ΝΔ επιχείρησε την ιδεολογική της νομιμοποίηση στη συνείδηση των λαϊκών στρωμάτων που μαζικά και έμπρακτα εκφράζουν την οργή τους, μέσα από τα ΜΜΕ: τη χυδαία διαστρέβλωση των γεγονότων, τη διασπορά φημών περί θέση της χώρας σε ''κατάσταση εκτάκτους ανάγκης'', απειλές για άρση του ασύλου, αλλά και επικεντρώνοντας τις διαστάσεις της κοινωνικής έκρηξης στις καταστροφές μαγαζιών και το πλιάτσικο και όχι στις ριζοσπαστικές μορφές πάλης που υιοθετεί το λαϊκό κίνημα ως μέγιστη πολιτική πίεση απέναντια στην κρατική κατασταλτική βία.
Τίποτε όμως δεν μπορεί να κρύψει την κοινωνική διάσταση αυτής της έκρηξης, τη συσσωρευμένη πίεση που δέχονται χρόνια τώρα διευρυμένα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Η πολιτική της λιτότητας, τα όρια της φτώχειας, οι αναδιαρθρώσεις στην εργασία, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι αντι-ασφαλιστικές απο-ρυθμίσεις, η συρρίκνωση των δικαιωμάτων και ελευθεριών, οι σκληρές αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση που με συνεπή και σκληρό τρόπο ακολουθούνται, με δεκανίκι τα ΜΑΤ και την κατατρομοκράτηση των μαζών, προκαλούν την αγανάκτηση και το ξέσπασμα του λαού, των πιο συμπιεσμένων και χαμηλών στρωμάτων της κοινωνίας και της νεολαίας. Δεν είναι μόνο η δολοφονία, αλλά και η ακολουθούμενη πολιτική που ξεχειλίζει το ποτήρι, ιδίως σε μια συγκυρία που τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης καλούνται να πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Μια πολιτική που βγάζει στο δρόμο μετανάστες, άνεργους, χαμηλόμισθους, συνταξιούχους. Μια πολιτική που βγάζει στο δρόμο τους φοιτητές με τις φοιτητικές καταλήψεις που δίνουν έναν μεγαλειώδη αγώνα ενάντια στο Νόμο-Πλαίσιο και τον Πρότυπο Εσωτερικό Κανονισμό, την άρση του ασύλου και των πολιτικοσυνδικαλιστικών ελευθεριών στο πανεπιστήμιο, τα χουντικής εμπνεύσεως πειθαρχικά συμβούλια και τις διαγραφές φοιτητών, την προσπάθεια σκληρής πειθάρχησης της νεολαίας. Αλλά και ενάντια στη διάλυση και τον κατακερματισμό του επαγγελματικού και εργασιακού ορίζοντα των αποφοίτων. Η πολιτική αυτή βγάζει ακόμα στο δρόμο το ακηδεμόνευτο μαθητικό κίνημα με ριζοσπαστικές μορφές πάλης απέναντι στην άγρια καταστολή και τους ξυλοδαρμούς μαθητών, από μια γενιά που βιώνει τις επιπτώσεις των σκληρών ρυθμίσεων Αρσένη, της ασφυκτικής μαθητικής καθημερινότητας, της βάσης του 10.
Mέσα στη μεγαλύτερη κοινωνική αναταραχή των τελευταίων δεκαετιών στην ελληνική κοινωνία αποκαλύπτεται η τοποθέτηση του καθενός. Με την κυβέρνηση, τον Καρατζαφέρη και τον Πρετεντέρη επέλεξε να συνταχθεί πλήρως το ΚΚΕ που πάντα ξένο από τους ριζοσπαστικούς και οξυμμένους αγώνες καταγγέλει το λαϊκό κίνημα που εξεγείρεται, ακόμη και τους μαθητές που πολιορκούν Α.Τ., ως ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ, ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΞΕΝΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ, ΠΡΕΖΕΜΠΟΡΟΥΣ, ΣΩΜΑΤΕΜΠΟΡΟΥΣ! Λειτουργώντας ως η 5η φάλαγγα δέχεται τα συγχαρητήρια του Καρατζαφέρη, κάνει αλυσίδες στους διαδηλωτές που τους καταδιώκουν τα ΜΑΤ, αναλαμβάνει το ρόλο της ΔΑΠ σπάζοντας συνελεύσεις σχολών με απόφαση της Κ.Ε. του ΚΚΕ! Πέρα από την προδοτική στάση του ΚΚΕ που ανέλαβε το ρόλο της μαύρης αντίδρασης στο πολιτικό σύστημα ακόμη και άλλα κομμάτια της αριστεράς αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στη στήριξη των κινητοποιήσεων τουλάχιστον διακηρυκτικά και τη καταγγελειολογία, τα πιστοποιητικά φρονημάτων.

Σε αυτές τις πρωτόγνωρες κοινωνικές συνθήκες ανοίγεται ο μονόδρομος των οξυμμένων κοινωνικών λαϊκών αγώνων, των μαζικών κοινωνικών συγκρούσεων με τις επιλογές της λιτότητας, της κοινωνικής εξαθλίωσης, της δολοφονικής καταστολής των αγώνων. Ο μονόδρομος της κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων, των φοιτητικών και μαθητικών καταλήψεων, των απεργιών των εργαζομένων και ο συντονισμός των κινητοποιούμενων κομματιών της κοινωνίας. Ο μονόδρομος της νίκης!

Φωτογραφικό Αφιέρωμα: Δεκέμβρης 2008